Przepisy szczególne dotyczące tradycyjnych jednostek pływających

1. Uznanie jednostki za tradycyjną jednostkę pływającą wymaga
   1. wstępnej inspekcji przed pierwszym wydaniem świadectwa statku żeglugi śródlądowej, lub
   2. specjalnej inspekcji przed wydaniem zmienionego świadectwa zdolności żeglugowej po przebudowie lub zmianie przeznaczenia jednostki na tradycyjną jednostkę pływającą.
2. Oprócz wymaganych dokumentów normatywnych, organowi inspekcyjnemu należy przedłożyć następujące dokumenty wraz z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli:
   1. sprawozdanie eksperta sporządzone przez eksperta organu odpowiedzialnego za ochronę dziedzictwa kulturowego, posiadającego odpowiednią wiedzę fachową w danej dziedzinie lub eksperta z dziedziny tradycyjnych jednostek pływających, wydane w odpowiedzi na kontrolę, która została przeprowadzona nie wcześniej niż trzy miesiące przed złożeniem wniosku, zaświadczające, że spełniono wymogi art. 24.01 ust. 1, uznano, że jednostka nadaje się do wykorzystania zgodnie z art. 1.01 ust. 1 pkt 29 i że jest odpowiednio godna zachowania;
   2. koncepcję eksploatacji;
   3. koncepcję bezpieczeństwa opartą na koncepcji eksploatacji zgodnie z lit. b);
   4. dokumentację tradycyjnej jednostki pływającej, składającą się z następujących części:
      1. szczegółowe informacje na temat stanu budowy, wyposażania i wyposażenia jednostki przedstawionej do inspekcji w postaci odpowiednich opisów, rysunków, zdjęć i innych dokumentów;
      2. wykaz wymagań obowiązujących w wybranej dacie historycznej oraz ich kopie, o ile są one niezbędne do uzasadnienia odstępstw od wymagań części II i III niniejszego Standardu;
      3. dowód potwierdzający, że stan budowy, wyposażenia i sprzętu jednostki jest odpowiedni do obsługi jednostki jako tradycyjnej jednostki pływającej;
      4. rysunki, plany, obliczenia i dowody zgodne z niniejszym Standardem. Muszą one być zgodne ze stanem właściwym dla jednostki w momencie składania wniosku;
      5. wykaz odstępstw dotyczących stanu budowy, wyposażenia i sprzętu statków zgodnie ze szczegółowymi informacjami zawartymi w lit. aa) od wymagań niniejszego Standardu, obowiązujących w momencie składania wniosku;
      6. dane dotyczące załogi tradycyjnej jednostki pływającej w wybranym okresie historycznym.
3. Wnioskodawca wnosi o datę historyczną dla tradycyjnej jednostki pływającej; data ta nie może być wybrana przed datą pierwszego wprowadzenia jednostki do eksploatacji. W przypadku repliki tradycyjnej jednostki pływającej data historyczna wynika z ekspertyzy biegłego zgodnie z ust. 2 lit. a).
4. Na podstawie powyższej dokumentacji i inspekcji przeprowadzonej zgodnie z ust. 1 organ inspekcyjny ocenia zgodność zgodnie z art. 1.01 ust. 1.29 i art. 24.01, a uznanie jednostki za ” tradycyjną jednostkę pływającą” wpisuje się w pkt 2 świadectwa zdolności żeglugowej.
   Ocena zgodności, zgodnie z ust. 2 lit. a), nie może być przeprowadzana na podstawie opinii eksperta w zakresie tradycyjnych jednostek pływających ani na podstawie ekspertyzy.
5. Oprócz wpisu do wykazu „tradycyjna jednostka pływająca”, należy wydać załącznik „tradycyjna jednostka pływająca” zgodnie ze wzorem określonym w części V załącznika 3. Poniższy wpis należy wykazać w pozycji 52 świadectwa zdolności żeglugowej:
   ‘Zob. Załącznik dot. tradycyjnych jednostek pływających.’
6. Jeżeli stwierdzone zostaną niezgodności z wersją niniejszego Standardu mającego zastosowanie w momencie składania wniosku w dokumentacji, o której mowa w ust. 2 lit. d) pkt ee), lub podczas kontroli, o której mowa w ust. 1, wówczas
   1. podczas rejsu na pokładzie jednostki może pozostać jedynie załoga lub osoby pozostające tam oficjalnie, oraz
   2. obsługiwanie łatwo dostępnych maszyn lub urządzeń o napędzie mechanicznym na pokładzie jest dozwolone tylko wtedy, gdy na pokładzie nie ma nikogo, z wyjątkiem załogi lub osób pozostających na pokładzie oficjalnie.

Poniższy wpis należy wykazać w pozycji 52 świadectwa zdolności żeglugowej.

’Osoby inne niż załoga lub osoby pozostające na pokładzie jednostki oficjalnie mogą przebywać na nim wyłącznie wtedy, gdy jednostki są bezpiecznie zacumowane i nie działają swobodnie dostępne maszyny i sprzęt o napędzie mechanicznym’.