Wyposażenie

Artykuł 13.01

Wyposażenie kotwiczne

1. Statki przeznaczone do przewozu towarów, wyłączając barki pchane przewożone statkiem, o długości L co najwyżej 40 m, muszą być wyposażone w kotwice dziobowe o masie całkowitej P obliczonej według następującego wzoru:

P = k * B * T [kg]

W powyższym wzorze:
k to współczynnik uwzględniający zarówno zależność między L i B, jak i rodzaj jednostki:

jednak dla barek pchanych przyjmuje się, że k = c;
c to współczynnik empiryczny, zgodnie z następującą tabelą:

Nośność w tonach	Współczynnik empiryczny c
do 400	45
od 400 do 650	55
od 650 do 1000	65
powyżej 1000	70

Dla statków o nośności nie większej niż 400 t, które ze względu na swoją konstrukcję i przeznaczenie są używane tylko na krótkich określonych odcinkach, komisja inspekcyjna może dopuścić, aby dla kotwic dziobowych wymagane były dwie trzecie masy całkowitej P.

2. Statki pasażerskie i statki nieprzeznaczone do przewozu towarów, wyłączając pchacze, muszą być wyposażone w kotwice dziobowe o masie całkowitej P obliczonej według następującego wzoru:

P = k * B * T [kg]

W powyższym wzorze:
k to współczynnik, o którym mowa w ust. 1, jednakże przy określaniu współczynnika empirycznego c zamiast nośności przyjmuje się wyporność wody w m, umieszczoną na świadectwie wspólnotowym.

3. Statki, o których mowa w ust. 1, których maksymalna długość nie przekracza 86 m, muszą być wyposażone w kotwice rufowe o masie całkowitej wynoszącej 25 % masy P.

Natomiast statki, których maksymalna długość przekracza 86 m, muszą być wyposażone w kotwice rufowe o masie całkowitej wynoszącej 50 % masy P obliczonej według wzoru w ust. 1 lub ust. 2.

Kotwice rufowe nie są konieczne w przypadku:

statków, których masa całkowita kotwic rufowych byłaby mniejsza niż 150 kg; w przypadku statków, o których mowa w ust. 1 ostatnie zdanie, należy przyjąć zmniejszoną masę kotwic dziobowych;
barek pchanych.

4. Statki przeznaczone do przemieszczania zestawów sztywnych o długości nieprzekraczającej 86 m, muszą być wyposażone w kotwice rufowe o masie całkowitej wynoszącej 25 % maksymalnej masy P obliczonej według wzoru w ust. 1 dla zestawów dopuszczonych w świadectwie wspólnotowym (uznawanych za jednostki morskie).

Statki przeznaczone do napędzania zestawów sztywnych w górę rzeki o długości większej niż 86 m muszą być wyposażone w kotwice rufowe o masie całkowitej wynoszącej 50 % maksymalnej masy P obliczonej według wzoru w ust. 1 dla zestawów dopuszczonych w świadectwie wspólnotowym (uznawanych za jednostki morskie).

5. Masy kotwic obliczone zgodnie z ust. 1-4 mogą być obniżone w przypadku specjalnych kotwic.

6. Na masę całkowitą P określoną dla kotwic dziobowych może składać się masa jednej lub dwóch kotwic.
Może być ona obniżona o 15 %, jeśli statek wyposażony jest w tylko jedną kotwicę dziobową, a kluza kotwiczna umieszczona jest w środkowej wzdłużnej płaszczyźnie statku.

W przypadku pchaczy lub statków o długości powyżej 86 m na masę całkowitą P określoną dla kotwic rufowych może składać się masa jednej lub dwóch kotwic.
Masa najlżejszej kotwicy nie może wynosić mniej niż 45 % masy całkowitej.

7. Niedozwolone są kotwice z żeliwa.

8. Na kotwicach musi być oznaczona ich masa w sposób trwały oraz za pomocą wypukłych znaków.

9. W przypadku kotwic o masie powyżej 50 kg muszą być zamontowane wciągarki kotwiczne.

10. Łańcuchy każdej kotwicy dziobowej muszą mieć następującą minimalną długość:

40 m na statkach o długości L nie większej niż 30 m;
większą o 10 m od długości L, jeśli długość L wynosi od 30 m do 50 m;
60 m na statkach o długości L większej niż 50 m.

Łańcuchy każdej kotwicy rufowej muszą mieć długość co najmniej 40 m.
Statki, które kotwiczą z prądem rzeki, muszą posiadać łańcuchy kotwicy rufowej o długości co najmniej 60 m każdy.

11. Minimalną siłę rozrywającą R łańcucha kotwicznego oblicza się według następujących wzorów:

a) w przypadku kotwic o masie do 500 kg:
R = 0,35 * P’ [kN];

b) w przypadku kotwic o masie od 500 kg do 2.000 kg:

c) w przypadku kotwic o masie powyżej 2.000 kg:

R = 0,25 * P’ [kN];

W powyższych wzorach:
P’ to masa teoretyczna pojedynczej kotwicy określona zgodnie z ust. 1-4 i 6.

Siłę rozrywającą łańcuchów kotwicznych określa się zgodnie z normami obowiązującymi w danym Państwie Członkowskim.

Jeżeli masy kotwic są większe, niż to wynika z ust. 1-6, minimalną siłę rozrywającą łańcucha kotwicznego określa się z uwzględnieniem podanej większej masy.

12. Jeżeli na pokładzie znajdują się cięższe kotwice wraz z odpowiednimi mocniejszymi łańcuchami kotwicznymi, do świadectwa wspólnotowego wprowadza się informacje o zadanej masie i minimalnej sile rozrywającej, zgodnie z ust. 1-6 i 11.

13. Łączniki (krętliki) pomiędzy kotwicą a łańcuchem muszą wytrzymać siłę naciągu o 20 % większą od siły rozrywającej odpowiadającego łańcucha.

14. Dopuszczalne jest stosowanie lin stalowych zamiast łańcuchów kotwicznych.
Naprężenie niszczące musi być takie samo jak łańcuchów, ale ich długość musi być o 20 % większa.

Artykuł 13.02

Pozostałe wyposażenie

1. Zgodnie ze stosowanymi przepisami organu nawigacyjnego obowiązującymi w państwach członkowskich, na pokładzie statku muszą znajdować się co najmniej następujące przedmioty wyposażenia:

urządzenie radiotelefoniczne;
urządzenia i przyrządy nizbędne do wysyłania sygnałów wizualnych i dźwiękowych, a także do oznakowania statku;
światła rezerwowe niezależne od systemu zasilania statku energią elektryczną dla przepisowego oświetlenia cumowniczego;

Ponadto na pokładzie muszą znajdować się następujące zbiorniki:

Oznaczony zbiornik na odpady komunalne;
Odrębne, oznaczone zbiorniki z uszczelniającymi pokrywami, wykonane ze stali lub innego wytrzymałego niepalnego materiału, o odpowiednich rozmiarach lecz o pojemności co najmniej 10 l, przeznaczone do zbierania
1. zatłuszczonych szmat do czyszczenia;
2. niebezpiecznych lub zanieczyszczających odpadów stałych;
3. niebezpiecznych lub zanieczyszczających odpadów ciekłych;
  oraz , z racji iż mogą się pojawić, do zbierania
4. cieczy odpadowych;
5. innych oleistych lub tłustych odpadów;

2. Ponadto wyposażenie musi obejmować co najmniej:

a) liny cumownicze:
Statki muszą być wyposażone w trzy stalowe liny cumownicze. Minimalna ich długość wynosi:

pierwsza lina: L + 20 m, ale nie więcej niż 100 m,
druga lina: 2/3 długości pierwszej liny,
trzecia lina: 1/3 długości pierwszej liny.

W przypadku statków o długości L mniejszej niż 20 m nie jest konieczna najkrótsza lina.

Powyższe liny stalowe muszą być przystosowane do siły rozrywającej R obliczanej według następujących wzorów:

dla L x B x T do 1000 m3:

dla L xB xT powyżej 1000 m3:

Na pokładzie musi znajdować się certyfikat zgodności z normą europejską EN 10204:1991 wzór świadectwa 3.1 dla odpowiednich lin.
Powyższe liny stalowe można zastąpić linami o takiej samej długości i minimalnej sile rozrywającej.
Certyfikat musi zawierać informację o minimalnej sile rozrywającej tych lin;

b) liny holownicze:

Na holownikach muszą znajdować się liny w liczbie odpowiedniej do wykonywanych operacji.
Główna lina musi mieć długość co najmniej 100 m, a jej siła rozrywająca w kN musi odpowiadać co najmniej jednej trzeciej mocy całkowitej w kW urządzenia (urządzeń) napędowego(-ych).
Statki motorowe przeznaczone do holowania i pchacze muszą posiadać co najmniej jedną stalową linę holowniczą o długości 100 m, której siła rozrywająca w kN musi odpowiadać co najmniej jednej czwartej mocy całkowitej w kW urządzenia (urządzeń) napędowego(-ych);

c) rzutkę;

d) schodnię o szerokości co najmniej 0,40 m i długości co najmniej 4 m, której krawędzie są zaznaczone jasnymi pasami; schodnia ta musi mieć barierkę.
W przypadku mniejszych jednostek komisja inspekcyjna może dopuścić krótsze schodnie;

e) bosak;

f) odpowiedni zestaw pierwszej pomocy z zawartością zgodną z normą Państwa Członkowskiego.
Zestaw pierwszej pomocy należy przechowywać w pomieszczeniu dla załogi lub w sterówce, tak aby w razie potrzeby był łatwo i bezpiecznie dostępny.
Jeśli zestaw pierwszej pomocy jest przykryty, osłona musi być oznaczona symbolem zestawu pierwszej pomocy o długości boku co najmniej 10 cm, zgodnie z rys. 8 załącznik I;

g) lornetkę, 7 x 50 lub o większej średnicy obiektywu;

h) planszę na temat ratowania i reanimacji tonącego;

i) reflektor obsługiwany ze stanowiska sterowniczego.

3. Na statkach o wysokości burty większej niż 1,50 m powyżej poziomu wody dla statku pustego muszą znajdować się schody lub drabina zaburtowa.

Artykuł 13.03

Gaśnice przenośne

Zgodnie z normami europejskimi EN 3-7 : 2007 oraz EN 3-8 : 2007 w każdym z następujących miejsc musi znajdować się gaśnica przenośna:
1. w sterówce;
2. w pobliżu każdego wejścia z pokładu do pomieszczeń mieszkalnych;
3. w pobliżu każdego wejścia do pomieszczeń roboczych, niedostępnych z pomieszczeń mieszkalnych, w których zainstalowane są urządzenia grzewcze, kuchenne lub chłodnicze zasilane paliwem stałym, płynnym lub gazem płynnym;
4. przy każdym wejściu do maszynowni i kotłowni;
5. poniżej pokładu, w odpowiednich miejscach maszynowni i kotłowni. Gaśnice muszą być tak rozmieszczone, aby znajdowały się w odległości nie większej niż 10 m od każdego punktu pomieszczenia.
Jako gaśnice przenośne, o których mowa w ust. 1, mogą być używane tylko gaśnice proszkowe o wielkości napełnienia co najmniej 6 kg lub inne przenośne urządzenia gaśnicze o takiej samej pojemności. Muszą one być dostosowane do klasy pożarowej A, B i C.
W drodze odstępstwa w przypadku statków nieposiadających instalacji gazu płynnego, gaśnice przeciwpożarowe z pianą natryskową, w których stosuje się wodną pianę powłokotwórczą (AFFF-AR) odporną na mróz do -20 °C, są dopuszczalne nawet jeśli nie nadają się do gaszenia pożarów klasy C. Gaśnice te powinny mieć minimalną pojemność wynoszącą 9 litrów.
Wszystkie gaśnice są przystosowane do gaszenia pożarów urządzeń elektrycznych do 1000 V.
Ponadto mogą być używane gaśnice proszkowe, wodne lub piankowe, jeśli są dostosowane do klasy pożarowej, która jest najbardziej prawdopodobna w przypadku pożaru w pomieszczeniu, w którym się znajdują.
Gaśnice przenośne z CO2 jako środkiem gaśniczym mogą być stosowane tylko do gaszenia pożaru w kuchni i pożarów instalacji elektrycznych. Wielkość napełnienia tych gaśnic może wynosić co najwyżej 1 kg na 15 m3 objętości pomieszczenia, w którym są dostępne i używane.
Gaśnice przenośne muszą być kontrolowane co najmniej raz na dwa lata przez kompetentną osobę. Na gaśnicy należy umieścić etykietę inspekcyjną, podpisaną przez kompetentną osobę i zawierającą datę kontroli.
Jeżeli gaśnice przenośne są przykryte, osłona musi być oznaczona symbolem gaśnicy o długości boku co najmniej 10 cm zgodnie z rys. 3 załącznik 4.

Artykuł 13.04

Wbudowane systemy gaśnicze w pomieszczeniach dla załogi, sterówkach i pomieszczeniach dla pasażerów w celu ich ochrony

Do ochrony pomieszczeń dla załogi, sterówek i pomieszczeń dla pasażerów jako na stałe zainstalowane systemy gaśnicze mogą służyć tylko specjalne automatyczne ciśnieniowe instalacje tryskaczowe.
Tylko specjalistyczne firmy mogą montować lub wymieniać te systemy.
Systemy te muszą być wykonane ze stali lub równoważnych niepalnych materiałów.
Systemy te muszą zraszać powierzchnię największego chronionego pomieszczenia z szybkością 5 l/m2 na minutę.
Systemy zraszające mniejszą ilością wody muszą mieć homologację zgodną z zaleceniami rezolucji IMO A 800(19)1 lub z inną normą uznaną przez jedno z państw członkowskich. Homologacja jest udzielana przez uznaną instytucję klasyfikacyjną lub akredytowany instytut badawczy. Akredytowany instytut badawczy musi stosować się do europejskiej normy w sprawie ogólnych wymagań dotyczących kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących (EN ISO/IEC 17025:2005).
Systemy są kontrolowane przez eksperta:
1. przed ich uruchomieniem po raz pierwszy;
2. przed ich ponownym uruchomieniem po użyciu;
3. przed ich ponownym uruchomieniem po istotnej modyfikacji lub naprawie; oraz
4. regularnie co najmniej raz na dwa lata.
  Inspekcji, o których mowa w lit. d), może również dokonać kompetentna osoba z upoważnionej firmy specjalizującej się w instalacjach gaśniczych.
Podczas przeprowadzania kontroli zgodnie z ust. 6 ekspert lub kompetentna osoba sprawdza, czy urządzenia spełniają wymagania zawarte w niniejszym artykule.
Kontrola obejmuje co najmniej:
1. inspekcję zewnętrzną całego systemu;
2. test działania systemów bezpieczeństwa i dyszy;
3. test działania zbiorników ciśnieniowych i systemu pompowego.
  1 Rezolucja IMO A.800 (19) przyjęta dn. 23 listopada 1995 r. – poprawione wytyczne do zatwierdzania systemów tryskaczowych równoważnych do podanych w prawidle II-2/12 Konwencji SOLAS
Wydaje się zaświadczenie o inspekcji podpisane przez eksperta lub kompetentną osobę i opatrzone datą przeprowadzenia inspekcji.
Na świadectwie zdolności żeglugowej należy wpisać liczbę zainstalowanych systemów.

Artykuł 13.05

Wbudowane systemy gaśnicze w maszynowniach, kotłowniach i pompowniach

Środki gaśnicze
Do ochrony pomieszczeń, takich jak maszynownia, kotłownia i pompownia, w urządzeniach przeciwpożarowych zainstalowanych na stałe można stosować następujące środki gaśnicze:
1. CO2 (dwutlenek węgla);
2. HFC 227 ea (heptafluoropropan);
3. IG-541 (52 % azotu, 40 % argonu, 8 % dwutlenku węgla);
4. FK-5-1-12 (dodecafluoro-2-metylopentan-3-on);
5. Woda.
Wentylacja, zasysanie powietrza
1. Powietrze do spalania używane przez niezbędne podczas pracy silniki spalinowe nie może być zasysane z pomieszczeń zabezpieczanych przez Wbudowane systemy gaśnicze. Przepisu tego nie stosuje się w przypadku dwóch niezależnych od siebie i gazoszczelnych pomieszczeń silnika głównego lub osobnej maszynowni położonej obok pomieszczenia maszynowni głównej i posiadającej napęd steru dziobowego, dzięki któremu w przypadku pożaru w pomieszczeniu silnika głównego zapewniony jest dalszy ruch statku.
2. Wentylacja mechaniczna w chronionych pomieszczeniach musi wyłączać się automatycznie podczas działania systemu gaśniczego.
3. Przy otworach pozwalających na wlot powietrza i ulatnianie się gazów w chronionym pomieszczeniu muszą znajdować się przyrządy umożliwiające ich szybkie zamknięcie. Możliwe musi być wyraźne określenie stanu zamknięcia.
4. Powietrze uchodzące przez zawory nadciśnieniowe ze zbiorników ze sprężonym powietrzem zainstalowanych w maszynowniach musi przedostawać się do atmosfery.
5. Nad- lub podciśnienie będące wynikiem napływu środka gaśniczego nie może zniszczyć ścianek działowych chronionego pomieszczenia. Zrównoważenie ciśnienia następuje w sposób bezpieczny.
6. Pomieszczenia chronione muszą być wyposażone w możliwość odciągania środków gaśniczych i gazów powstających w trakcie spalania. Urządzenia temu służące muszą być obsługiwane ze stanowiska spoza pomieszczenia chronionego i w przypadku pożaru tego pomieszczenia nie mogą stać się niedostępne. W przypadku urządzeń odsysających zamontowanych na stałe ich włączenie podczas gaszenia pożaru musi być uniemożliwione.
Pożarnicza sieć sygnalizacyjna
Chronione pomieszczenia są monitorowane za pomocą działającej pożarniczej sieci sygnalizacyjnej. Alarm musi być obserwowalny w sterówce, pomieszczeniach dla załogi i pomieszczeniach chronionych.
Instalacje rurociągów
1. Zamontowane instalacje rurociągów umożliwiają przenoszenie i rozprowadzanie środków gaśniczych w chronionym pomieszczeniu. Znajdujące się w pomieszczeniu rury i związana z nimi armatura muszą być wykonane ze stali. Przewody przyłączeniowe i wydłużalniki zbiornika zwolnione są z powyższego przepisu, pod warunkiem że materiały, z których je wykonano, w przypadku pożaru wykazują podobne właściwości. Rurociągi są na zewnątrz i wewnątrz zabezpieczone przed korozją.
2. W celu równomiernego rozprowadzenia środka gaśniczego dysze wylotowe muszą być odpowiednio zwymiarowane i zamontowane. W szczególności środek gaśniczy powinien także skutecznie działać także poniżej płyt podłogowych.
Urządzenie spustowe
1. Niedozwolone są systemy gaśnicze z automatycznym mechanizmem spustowym.
2. Mechanizm spustowy musi umożliwiać uruchomienie systemu gaśniczego w odpowiednim miejscu poza chronionym pomieszczeniem.
3. Właściwe zainstalowanie urządzeń spustowych musi umożliwiać ich działanie również podczas pożaru oraz umożliwiać dostarczenie wymaganej ilości środka gaśniczego w przypadku zniszczeń wskutek pożaru lub wybuchu w chronionym pomieszczeniu.
  Niemechaniczne urządzenia spustowe muszą być zasilane z dwóch różnych niezależnych od siebie źródeł energii. Te źródła energii muszą znajdować się poza chronionym pomieszczeniem. Konstrukcja przewodów sterowniczych w chronionym pomieszczeniu musi umożliwiać ich działanie przez co najmniej 30 minut w przypadku pożaru. Przewody instalacji elektrycznej spełniają to wymaganie, jeżeli są zgodne z normą IEC 60331-21:1999.
  Jeżeli urządzenia spustowe są przykryte, osłona musi być oznaczona symbolem „System gaśniczy” o długości boku co najmniej 10 cm, zgodnie z rys. 6 załącznik 4. Na białym tle znajduje się następujący tekst w czerwonym kolorze:
  ’Feuerlöscheinrichtung
  Installation d’extinction
  Brandblusinstallatie
  Fire-fighting installation
  Instalacja przeciwpożarowa’.
4. Jeżeli system gaśniczy jest przeznaczony do ochrony kilku pomieszczeń, każde pomieszczenie musi mieć osobne i wyraźnie oznaczone urządzenia spustowe.
5. Przy każdym urządzeniu spustowym znajduje się instrukcja działania w jednym z języków urzędowych państw członkowskich umieszczona na stałe w widocznym miejscu. Instrukcje działania muszą w szczególności zawierać informacje dotyczące:
  1. mechanizmu spustowego systemu gaśniczego;
  2. konieczności sprawdzania, czy wszystkie osoby opuściły chronione pomieszczenie;
  3. działań załogi w przypadku użycia oraz dostępu do chronionego pomieszczenia po użyciu lub zalaniu, w szczególności w odniesieniu do potencjalnej obecności substancji niebezpiecznych;
  4. działań załogi w przypadku uszkodzenia systemu gaśniczego.
6. W instrukcji działania należy zwrócić uwagę, że przed uruchomieniem systemu przeciwpożarowego należy wyłączyć silniki spalinowe zasysające powietrze z chronionych pomieszczeń.
System ostrzegawczy
1. Wbudowane systemy gaśnicze muszą posiadać dźwiękowy i optyczny system ostrzegawczy.
2. System ostrzegawczy włącza się automatycznie natychmiast po uruchomieniu systemu gaśniczego. Sygnał ostrzegawczy musi zabrzmieć wystarczająco długo przed uwolnieniem środka gaśniczego i nie może istnieć możliwość wyłączenia go.
3. Sygnały ostrzegawcze muszą być wyraźnie widoczne w pomieszczeniach chronionych, jak i w pomieszczeniach prowadzących do nich, oraz muszą być wyraźnie słyszalne również w najgłośniejszych warunkach pracy. Muszą różnić się wyraźnie od innych sygnałów dźwiękowych i optycznych w pomieszczeniu chronionym.
4. Dźwiękowe sygnały ostrzegawcze muszą być wyraźnie słyszalne w sąsiednich pomieszczeniach, nawet gdy łączące je drzwi są zamknięte, i w najgłośniejszych warunkach pracy.
5. Jeżeli system ostrzegawczy nie kontroluje się sam ze względu na zwarcia, zerwania przewodów czy spadki napięcia, musi istnieć możliwość sprawdzenia jego funkcjonowania.
6. Przy każdym wejściu do pomieszczenia, gdzie może być stosowany środek gaśniczy, musi znajdować się widoczna tabliczka z następującym czerwonym napisem na białym tle:
  ‘Vorsicht, Feuerlöscheinrichtung!
  Bei Ertönen des Warnsignals (Beschreibung des Signals) den Raum sofort verlassen!
  Attention, installation d’extinction d’incendie !
  Quitter immédiatement ce local au signal (description du signal) !
  Let op, brandblusinstallatie!
  Bij het in werking treden van het alarmsignaal (omschrijving van het signaal) deze ruimte onmiddellijk verlaten!
  Warning, fire-fighting installation!
  Leave the room as soon as the warning signal sounds (description of signal)!
  Uwaga, instalacja przeciwpożarowa!
  Należy opuścić pomieszczenie na sygnał ostrzegawczy (opis sygnału)!’
Zbiorniki ciśnieniowe, armatura i przewody ciśnieniowe
1. Zbiorniki ciśnieniowe, armatura i przewody ciśnieniowe muszą spełniać przepisy obowiązujące w danym państwie członkowskim.
2. Zbiorniki ciśnieniowe muszą być ustawione zgodnie ze wskazówkami producenta.
3. Nie wolno instalować zbiorników ciśnieniowych, armatury i przewodów ciśnieniowych w pomieszczeniach dla załogi.
4. Temperatura w szafkach i pomieszczeniach ustawienia zbiorników ciśnieniowych nie może przekraczać 50 °C.
5. Szafki i pomieszczenia ustawienia na pokładzie muszą być nieruchome i posiadać otwory wentylacyjne rozmieszczone tak, aby w przypadku nieszczelności zbiornika ciśnieniowego uniemożliwić przedostanie się ulatniającego się gazu do wnętrza statku. Bezpośrednie połączenia z innymi pomieszczeniami są niedopuszczalne.
Ilość środka gaśniczego
Jeżeli środek gaśniczy jest przeznaczony do ochrony więcej niż jednego pomieszczenia, całkowita ilość dostępnego środka gaśniczego nie musi być większa od ilości potrzebnej do ochrony największego pomieszczenia.
Instalacja, inspekcja i dokumentacja
1. Tylko firmy specjalizujące się w systemach przeciwpożarowych mogą instalować lub przerabiać te systemy. Należy przestrzegać warunków (karta charakterystyki produktu, karta charakterystyki bezpieczeństwa) producenta środków gaśniczych oraz producenta systemu. Konserwację, w szczególności stan dysz rozpylających należy przeprowadzać regularnie zgodnie z instrukcjami producenta instalacji lub producenta środka gaśniczego (arkusz danych technicznych).
2. System jest kontrolowany przez eksperta:
  1. aa) przed ich uruchomieniem po raz pierwszy;
  2. bb) przed ich ponownym uruchomieniem po użyciu;
  3. cc) przed ich ponownym uruchomieniem po istotnej modyfikacji lub naprawie; oraz
  4. dd) regularnie co najmniej raz na dwa lata.
    Inspekcji, o których mowa w lit. (dd), może również dokonać kompetentna osoba z upoważnionej firmy specjalizującej się w instalacjach gaśniczych.
3. Podczas inspekcji ekspert sprawdza, czy system spełnia wymagania niniejszego artykułu.
4. Inspekcja obejmuje co najmniej:
  1. inspekcję zewnętrzną całej instalacji;
  2. inspekcję szczelności rurociągów;
  3. sprawdzenie działania systemu obsługi i mechanizmu spustowego;
  4. sprawdzenie ciśnienia i zawartości zbiornika;
  5. sprawdzenie szczelności i zamknięć chronionego pomieszczenia;
  6. inspekcję pożarniczej sieci sygnalizacyjnej;
  7. inspekcję systemu ostrzegawczego.
5. Wydaje się zaświadczenie o inspekcji z podpisem eksperta oraz datą przeprowadzenia inspekcji.
6. Na świadectwie zdolności żeglugowej należy wpisać liczbę zainstalowanych systemów gaśniczych.
Systemy gaśnicze z CO2
Systemy gaśnicze, w których CO2 stosowany jest jako środek gaśniczy, muszą poza wymaganiami opisanymi w ust. 1–9 spełniać następujące przepisy:
1. pojemniki z CO2 muszą znajdować się poza pomieszczeniem chronionym, w pomieszczeniu lub szafie oddzielonych gazoszczelnie od innych pomieszczeń. Drzwi do tych pomieszczeń lub szaf muszą otwierać się na zewnątrz, być zamykane na klucz i na zewnętrznej stronie być oznaczone symbolem „Ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem”, zgodnie z rys. 4 załącznik 4, o wysokości co najmniej 5 cm oraz znakiem ‘CO2’ w tym samym kolorze i tej samej wielkości.
2. miejsca pod pokładem służące do przechowywania zbiorników z CO2 mogą być dostępne tylko z zewnątrz. Pomieszczenia te muszą posiadać wystarczający sztuczny system wentylacyjny z przewodami wyciągowymi, który jest całkowicie oddzielony od innych systemów wentylacyjnych na pokładzie.
3. poziom wypełnienia zbiorników z CO2 nie może przekroczyć 0,75 kg/l. Za określoną objętość gazu CO2 niebędącego pod ciśnieniem przyjmuje się 0,56 m3/kg.
4. objętość CO2 do wypełnienia chronionego pomieszczenia musi wynosić co najmniej 40 % jego objętości brutto. Taką objętość należy wprowadzić w ciągu 120 sekund. Musi istnieć możliwość sprawdzenia dostarczenia gazu.
5. otwieranie zaworu zbiornika oraz obsługiwanie zaworu przepływu następują poprzez odrębne działania.
6. odpowiedni czas, o którym mowa w ust. 6 lit. b), wynosi co najmniej 20 sekund. Opóźnienie do czasu uwolnienia CO2 musi być zapewnione przez niezawodne urządzenie.
Systemy gaśnicze z HFC-227ea
Systemy gaśnicze, w których HFC 227ea stosowany jest jako środek gaśniczy, muszą poza wymaganiami określonymi w ust. 1–9 spełniać następujące przepisy:
1. jeżeli chronionych jest kilka pomieszczeń o różnej objętości brutto, w każdym pomieszczeniu musi być zainstalowany odrębny system gaśniczy.
2. każdy zbiornik zawierający HFC-227ea, który znajduje się w chronionym pomieszczeniu, musi być wyposażony w zabezpieczenie nadciśnieniowe. Musi ono zapewniać bezpieczne uwalnianie zawartości zbiornika w chronionym pomieszczeniu, jeśli zbiornik narażony jest na działanie ognia, a system gaśniczy nie został uruchomiony.
3. każdy zbiornik musi być wyposażony w przyrząd do kontroli ciśnienia gazu.
4. poziom wypełnienia zbiorników nie może przekraczać 1,15 kg/l. Za określoną objętość gazu HFC 227ea, nie będącego pod ciśnieniem, przyjmuje się 0,1374 m3/kg.
5. objętość HFC 227ea do wypełnienia chronionego pomieszczenia musi wynosić co najmniej 8 % jego objętości brutto. Taką objętość należy wprowadzić w ciągu 10 sekund.
6. zbiorniki z HFC 227ea muszą być zaopatrzone w system kontroli ciśnienia, który w przypadku niedopuszczalnego wycieku gazu napędowego uruchamia w sterówce dźwiękowy i optyczny sygnał alarmowy. Jeżeli nie ma sterówki, sygnał alarmowy musi być nadawany spoza chronionego pomieszczenia.
7. po wypełnieniu chronionego pomieszczenia gazem jego stężenie nie może być większe niż 10,5 %.
8. żaden element systemu gaśniczego nie może być wykonany z aluminium.
Systemy gaśnicze z IG-541
Systemy gaśnicze, w których IG-541 stosowany jest jako środek gaśniczy, muszą poza wymaganiami opisanymi w ust. 1–9 spełniać następujące przepisy:
1. jeżeli chronionych jest kilka pomieszczeń o różnej objętości brutto, w każdym pomieszczeniu musi być zainstalowany odrębny system gaśniczy.
2. każdy zbiornik zawierający IG-541, który znajduje się w chronionym pomieszczeniu, musi być wyposażony w zabezpieczenie nadciśnieniowe. Musi ono zapewniać bezpieczne uwalnianie zawartości zbiornika w chronionym pomieszczeniu, jeśli zbiornik narażony jest na działanie ognia, a system gaśniczy nie został uruchomiony.
3. każdy zbiornik musi być wyposażony w przyrząd do kontroli jego zawartości.
4. ciśnienie napełnienia zbiornika nie może przekraczać 200 barów przy temperaturze +15 °C.
5. objętość IG-541 do wypełnienia chronionego pomieszczenia musi wynosić co najmniej 44 % i co najwyżej 50 % jego objętości brutto. Taką objętość należy wprowadzić w ciągu 120 sekund.
FK-5-1-12 — systemy gaśnicze
Systemy gaśnicze stosujące FK-5-1-12 jako środek gaśniczy muszą być zgodne z następującymi przepisami, oprócz wymogów określonych w ust. 1-9:
1. jeżeli chronionych jest kilka pomieszczeń o różnej pojemności brutto, w każdym pomieszczeniu musi być zainstalowany odrębny system gaśniczy.
2. każdy zbiornik zawierający FK-5-1-12, który znajduje się w chronionym pomieszczeniu, musi być wyposażony w zabezpieczenie nadciśnieniowe. Nadmiarowy zawór ciśnieniowy musi zapewniać bezpieczne uwalnianie zawartości zbiornika w chronionym pomieszczeniu, jeśli zbiornik narażony jest na działanie ognia, a system gaśniczy nie został uruchomiony.
3. każdy zbiornik musi być wyposażony w przyrząd do kontroli ciśnienia gazu.
4. poziom wypełnienia zbiorników nie może przekraczać 1,00 kg/l. Za określoną objętość gazu FK-5-1-12 niebędącego pod ciśnieniem, przyjmuje się 0,0719 m3/kg.
5. objętość FK-5-1-12 do wypełnienia chronionego pomieszczenia musi wynosić co najmniej 5,5 % jego objętości brutto. Taką objętość należy wprowadzić w ciągu 10 sekund.
6. zbiorniki FK-5-1-12 muszą być zaopatrzone w system kontroli ciśnienia, który w przypadku niedopuszczalnego wysięku gazu napędowego uruchamia w sterówce dźwiękowy i optyczny sygnał alarmowy. Jeżeli nie ma sterówki, sygnał alarmowy musi być nadawany spoza chronionego pomieszczenia.
7. po wypełnieniu chronionego pomieszczenia gazem jego stężenie nie może być większe niż 10,0 %.
Systemy gaśnicze, w których woda stosowana jest jako środek gaśniczy
Systemy gaśnicze, w których woda stosowana jest jako środek gaśniczy może uwolnić środek do pomieszczenia wyłącznie w celu ochrony w postaci mgły wodnej. Wielkość kropli musi wynosić od 5 do 300 mikronów.
Oprócz wymogów określonych w pkt 1-7 i 9 (pkt 8 stosuje się odpowiednio) systemy gaśnicze muszą spełniać następujące wymagania:
1. System gaśniczy posiada homologację typu zgodnie z okólnikiem MSC/Circ. 11651 lub inną normą uznaną przez jedno z państw członkowskich. Homologację typu przeprowadza uznana instytucja klasyfikacyjna lub akredytowana instytucja badawcza. Akredytowana instytucja badawcza musi spełniać wymagania europejskiej normy w zakresie ogólnych wymagań dotyczących kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących (EN ISO/IEC 17025): 2005).
2. System gaśniczy musi być dopasowany do wielkości największego z chronionych pomieszczeń i musi być w stanie rozpylać wodę w sposób ciągły do pomieszczenia przez minimum 30 minut.
3. Pompy, ich mechanizmy łączeniowe i zawory niezbędne do pracy instalacji powinny być zainstalowane w pomieszczeniu na zewnątrz chronionego pomieszczenia. Pomieszczenie, w którym są one zainstalowane, powinno być oddzielone od sąsiednich ścian działowych przynajmniej typu A30.
4. Instalacja przeciwpożarowa musi być przez cały czas napełniona wodą, co najmniej do zaworów bezpieczeństwa i znajdować się pod wymaganym początkowym ciśnieniem roboczym. Pompy zasilania wodą muszą być automatycznie uruchamiane po uruchomieniu instalacji. Instalacja musi być wyposażona w nieprzerwanie działający system zasilania wodą. Należy podjąć środki zapewniające, aby zanieczyszczenia nie wpływały na działanie systemu.
5. Wydajność i konstrukcja sieci rurociągów systemu musi opierać się na obliczeniach hydraulicznych.
6. Liczba i rozmieszczenie rozpylaczy muszą zapewniać dostateczne rozprowadzenie wody w chronionym pomieszczeniu. Rozpylacze muszą być rozmieszczone w taki sposób, aby zapewnić rozprowadzenie mgły wodnej w chronionym pomieszczeniu, szczególnie w tych miejscach, w których występuje większe zagrożenie pożarowe, również za armaturą i pod podłogą.
7. Elektryczne elementy systemu gaśniczego znajdujące się w chronionym pomieszczeniu muszą co najmniej odpowiadać klasie ochrony IP54. System powinien być wyposażony w dwa niezależne źródła energii z automatycznym przełączaniem. Jedno ze źródeł zasilania musi znajdować się na zewnątrz chronionego pomieszczenia. Każde źródło zasilania powinno być w stanie samodzielnie zapewnić działanie systemu.
8. System przeciwpożarowy musi być wyposażony w pompy nadmiarowe.
9. System gaśniczy musi być wyposażony w urządzenie monitorujące, które uruchamia sygnał alarmowy w sterówce w następujących przypadkach:
  - spadek poziomu zbiornika wody (jeżeli jest zamontowany),
  - awaria zasilania,
  - spadek ciśnienia w rurociągach systemu niskociśnieniowego,
  - spadek ciśnienia w obwodzie wysokociśnieniowym,
  - podczas uruchamiania systemu.
10. Dokumentacja wymagana do instalacji, badania funkcjonalnego i dokumentacji instalacji określonej w pkt 9 musi zawierać co najmniej następujące elementy:
  - schemat systemu przedstawiający przekroje rur i rodzaje dysz rozpylających,
  - obliczenie hydrauliczne, o którym mowa w lit. d),
  - dokumentację techniczną producenta obejmującą wszystkie aspekty instalacji,
  - podręcznik obsługi technicznej.

Artykuł 13.06

Wbudowane systemy gaśnicze do ochrony przedmiotów

Wbudowane systemy gaśnicze do ochrony przedmiotów są zabronione.

Artykuł 13.07

Łodzie towarzyszące

Zgodnie z normą europejską EN 1914: 2016 następujące jednostki muszą być wyposażone w łodzie towarzyszące:
1. statki motorowe i barki holowane o nośności powyżej 150 t;
2. holowniki i pchacze o wyporności objętościowej większej niż 150 m3;
3. urządzenia pływające;
4. statki pasażerskie.
Musi istnieć możliwość bezpiecznego zwodowania łodzi towarzyszących przez jedną osobę w ciągu 5 minut od rozpoczęcia pierwszych koniecznych do tego działań. Jeśli są one wodowane za pomocą urządzeń napędzanych silnikowo, muszą być tak skonstruowane, aby w razie przerwy w dostawie energii napędu szybkie i bezpieczne zwodowanie wciąż było możliwe.
Nadmuchiwane szalupy muszą być kontrolowane zgodnie ze wskazówkami producenta.

Artykuł 13.08

Koła i kamizelki ratunkowe

1. Na pokładzie jednostki muszą znajdować się co najmniej trzy koła ratunkowe:

zgodnie z normą europejską EN 14144: 2003; lub
zgodnie z rozdziałem III prawidła 7.1. Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu (Konwencja SOLAS 1974) oraz Międzynarodowego kodeksu środków ratunkowych (LSA) (2.1).

Koła muszą znajdować się w odpowiednich miejscach na pokładzie, być gotowe do użycia oraz nie mogą być trwale zamocowane. Co najmniej jedno koło ratunkowe musi znajdować się w bezpośrednim sąsiedztwie sterówki i musi być wyposażone w samozapalające się, zasilane baterią źródło światła, niegasnące pod wodą.

2. Każda osoba przebywająca regularnie na pokładzie musi posiadać własną, łatwo dostępną nadmuchiwaną kamizelkę ratunkową. Kamizelki te muszą być zgodne z:

normami europejskimi EN ISO 124022 : 2006, EN ISO 124023 : 2006, EN ISO 124024 : 2006; lub
rozdziałem III prawidła 7.2. Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu (Konwencja SOLAS 1974) oraz Międzynarodowego kodeksu środków ratunkowych (LSA) (2.2).

Dla dzieci dopuszczalne są także zwyczajne kamizelki ratunkowe, odpowiadające tym normom.

3. Kamizelki ratunkowe muszą być kontrolowane zgodnie ze wskazówkami producenta.

Dokument utworzony 8 grudnia 2021
Autor dokumentu Igor Szyjan
Ostatnia modyfikacja 14 grudnia 2021
Autor modyfikacji Igor Szyjan