Wymogi dotyczące budowy maszyn
Artykuł 8.01
Przepisy ogólne
- Maszyny i ich osprzęt należy projektować, budować i instalować zgodnie z zasadami techniki.
- Ekspert sprawdza zbiorniki ciśnieniowe przeznaczone do eksploatacji statku w celu sprawdzenia, że są bezpieczne w eksploatacji:
- przed ich uruchomieniem po raz pierwszy;
- przed ich ponownym uruchomieniem po istotnej modyfikacji lub naprawie; oraz
- regularnie co najmniej raz na pięć lat.
Inspekcja powinna obejmować inspekcję wewnętrzną i zewnętrzną. Zbiorniki sprężonego powietrza, których wnętrze nie może być właściwie skontrolowane lub których stan nie może być wyraźnie określony podczas kontroli wewnętrznej, muszą zostać poddane dodatkowym badaniom nieniszczącym lub próbom ciśnieniowym.
Wydaje się zaświadczenie o inspekcji podpisane przez eksperta i opatrzone datą inspekcji.
Pozostałe instalacje wymagające regularnych przeglądów, w szczególności kotły parowe, inne zbiorniki ciśnieniowe i ich osprzęt, oraz dźwigi, muszą spełniać przepisy obowiązujące w jednym z państw członkowskich.
- Instalować można tylko silniki spalinowe na paliwo o temperaturze zapłonu powyżej 55 °C.
Artykuł 8.02
Urządzenia bezpieczeństwa
- Maszyny należy instalować i osadzać w taki sposób, aby były odpowiednio dostępne do obsługi i konserwacji i aby nie zagrażały personelowi wyznaczonemu do tych zadań. Możliwe być musi zabezpieczenie ich przed niezamierzonym uruchomieniem.
- Serwomotory, silniki pomocnicze, kotły parowe i zbiorniki ciśnieniowe oraz ich osprzęt muszą być wyposażone w urządzenia bezpieczeństwa.
- W razie konieczności musi być także możliwe wyłączenie silników napędzających dmuchawy i wentylatory wyciągowe poza pomieszczeniem, w którym są ustawione, i poza maszynownią.
- Tam, gdzie to konieczne, złącza rur przenoszących paliwo, olej smarowniczy oraz oleje stosowane w systemach przenoszenia napędu, systemach sterowania i napędowych oraz systemach grzewczych należy ekranować lub w inny sposób odpowiednio zabezpieczyć, aby uniknąć rozpylania lub wycieków oleju na gorące powierzchnie, do wlotów powietrza maszyn, lub przedostawania się ich do innych źródeł zapłonu. Liczbę złączy w takich systemach rurowych należy ograniczyć do minimum.
- Zewnętrzne rury wysokociśnieniowe do paliwa dla silników wysokoprężnych, pomiędzy wysokociśnieniowymi pompami paliwa a wtryskiem należy zabezpieczyć systemem rur płaszczowych zdolnych do przechwycenia paliwa w razie awarii rurociągu wysokociśnieniowego. Taki system rur płaszczowych należy uzupełnić o kolektor do wycieków i należy przewidzieć urządzenia, które na wypadek awarii rury z paliwem wyemitują sygnał alarmowy; ten system alarmowy nie jest jednak wymagany dla silników z jedynie dwoma cylindrami. Systemów rur płaszczowych nie trzeba stosować w silnikach na otwartych pokładach obsługujących wciągarki kotwiczne i kabestany.
- Izolacja części maszyn musi spełniać wymogi art. 3.04 ust. 3 akapit drugi.
Artykuł 8.03
Systemy napędowe
- Musi istnieć możliwość niezawodnego i szybkiego uruchmiania, zatrzymywania i przesterowania napędów statku.
- Monitorowaniem przy użyciu odpowiednich urządzeń, które wyzwalają alarm po osiągnięciu poziomu krytycznego, należy objąć następujące wskaźniki:
- temperatura wody chłodzącej serwomotorów;
- ciśnienie oleju smarującego w serwomotorach i przekładniach;
- ciśnienie oleju i powietrza w urządzeniu nawrotnym serwomotorów, przekładni nawrotnych lub śrub.
- Jeśli statek ma tylko jeden silnik napędowy, silnik ten nie może się wyłączać automatycznie, chyba że w celu zabezpieczenia przed nadmierna prędkością obrotową.
- Jeśli statek ma tylko jeden silnik napędowy, silnik ten może być wyposażony w automatyczne urządzenie do redukcji prędkości silnika tylko wtedy, gdy automatyczna redukcja prędkości jest optycznie i akustycznie sygnalizowana w sterówce, a urządzenie do redukcji prędkości silnika można wyłączyć ze stanowiska sternika.
- Przepusty wałów należy wykonać tak, aby zapobiec wydostaniu się zanieczyszczających wodę smarów.
Artykuł 8.04
System odprowadzania spalin z silników spalinowych
- Spaliny muszą być w całości odprowadzane poza statek.
- Należy zapobiec przedostawaniu się spalin do różnych pomieszczeń statku poprzez zastosowanie odpowiednich środków.
Przewody odprowadzające gazy spalinowe przechodzące przez pomieszczenia załogi lub sterówkę należy pokryć ochronnym gazoszczelnym płaszczem w obrębie tych pomieszczeń. Do przestrzeni między przewodem a płaszczem musi mieć dostęp powietrze z zewnątrz. - Przewody do odprowadzania spalin należy układać i zabezpieczać w sposób taki, aby nie mogły spowodować pożaru.
- W maszynowniach przewody do odprowadzania spalin należy odpowiednio izolować lub chłodzić.
Poza maszynowniami może wystarczyć zabezpieczenie przed dotykiem.
Artykuł 8.05
Zbiorniki paliwa, przewody paliwowe i osprzęt
- Paliwa płynne należy przechowywać w stalowych zbiornikach będących integralną częścią kadłuba albo w trwale do niego przytwierdzonych zbiornikach lub, jeśli wymaga tego rodzaj konstrukcji statku, wykonanych z innego, równoważnego pod względem ogniotrwałości materiału.
Wymagań tych nie stosuje się do zbiorników o pojemności nie więcej niż 12 litrów, które fabrycznie wbudowano w agregaty pomocnicze.
Zbiorniki paliwa nie mogą mieć wspólnych powierzchni odgraniczających ze zbiornikami wody pitnej. - Zbiorniki te, jak również przewody paliwowe i inny osprzęt, należy rozmieścić i ułożyć w sposób uniemożliwiający przypadkowe przedostanie się paliwa lub jego oparów do wnętrza statku.
Zawory w zbiornikach przeznaczone do próbkowania paliwa lub odwadniania powinny zamykać się automatycznie. - Zbiorników paliwa i ich obsad nie można umieszczać przed grodzią zderzeniową lub przed grodzią rufową.
- Zbiorników paliwa i ich obsad nie można umieszczać bezpośrednio nad maszynowniami lub przewodami spalinowymi.
- Kryzy wlewów do zbiorników paliwa muszą być wyraźnie oznakowane.
- Kryzy szyjek wlewów zbiorników paliwa powinny wychodzić z pokładu, z wyjątkiem zbiorników z dziennym zapasem.
Szyjki wlewów należy wyposażyć w króciec przyłączeniowy zgodnie z europejską normą EN 12827:1999.
Zbiorniki takie należy wyposażyć w rurę odpowietrzającą wyprowadzoną na wolne powietrze ponad pokładem i tak ułożoną, aby uniemożliwić przedostanie się do niej wody.
Przekrój rury odpowietrzającej powinien być co najmniej 1,25 razy większy od przekroju szyjki wlewu.
Jeśli zbiorniki paliw płynnych są ze sobą połączone, przekrój przewodu łączącego musi być co najmniej 1,25 razy większy od przekroju szyjki wlewu. - Przewody do dystrybucji paliwa bezpośrednio przy zbiornikach muszą być wyposażone w zawór szybkiego odcinania paliwa, który można uruchamiać z pokładu, nawet w przypadku, gdy przedmiotowe pomieszczenia są zamknięte.
Jeśli urządzenie jest niewidoczne, pokrywa nie może być ryglowana.
Urządzenie musi być oznaczone na czerwono.
Jeśli urządzenie jest niewidoczne, musi ono być oznaczone symbolem zaworu szybkiego odcinania paliwa zgodnie z rys. 9 w załączniku IV o bocznej długości przynajmniej 10 cm.
Pierwszego akapitu nie stosuje się do zbiorników paliwa zamontowanych bezpośrednio na silniku. - Przewody paliwowe, ich złącza, uszczelki i osprzęt powinny być wykonane z materiałów zdolnych do wytrzymania obciążeń mechanicznych, chemicznych i cieplnych, na które mogą być narażone.
Przewody paliwowe nie mogą podlegać żadnemu szkodliwemu oddziaływaniu ciepła i możliwa być musi ich kontrola na całej długości. - Zbiorniki paliwa należy zaopatrzyć w odpowiednie urządzenie do pomiaru objętości.
Musi być możliwy odczyt urządzenia do pomiaru objętości aż do poziomu maksymalnego napełnienia.
Rurkę wskaźnikową należy skutecznie zabezpieczyć przed uszkodzeniem, wyposażyć w urządzenie do automatycznego zamykania u podstawy, a górny koniec należy przyłączyć do zbiornika powyżej poziomu maksymalnego napełnienia.
Materiał, z którego wykonano rurki wodowskazowe nie może odkształcać się w normalnych temperaturach otoczenia.
Rurki pomiarowe nie mogą mieć swoich zakończeń w pomieszczeniach załogi.
Zakończenia rurek pomiarowych w maszynowni lub kotłowni należy wyposażyć w odpowiednie urządzenia samozamykające.- Zbiorniki paliwa należy zabezpieczyć przed wyciekami paliwa w trakcie bunkrowania za pomocą odpowiednich urządzeń pokładowych, które należy wykazać w pozycji 52 świadectwa zdolności żeglugowej.
- Jeśli paliwo pobiera się ze stacji bunkrowania wyposażonych we własne urządzenia techniczne zapobiegające wyciekom paliwa na pokład w trakcie bunkrowania, nie stosuje się wymogów dotyczących wyposażenia określonych w lit. a) oraz ust. 11.
- Jeśli zbiorniki paliwa są wyposażone w automatyczne urządzenia odcinające, ich czujniki powinny zatrzymać pobieranie paliwa, gdy zbiornik jest napełniony w 97 %; urządzenie to musi spełniać wymagania niezawodności bezpieczeństwa w razie uszkodzenia „failsafe”.
Jeśli czujnik ten uruchamia elektryczny element stykowy, który sygnałem binarnym może przerwać obwód w stacji bunkrowania, możliwa być musi transmisja tego sygnału do stacji bunkrowania za pośrednictwem wodoszczelnej wtyczki łączącej spełniającej wymagania międzynarodowej normy IEC 60309-1:1999 w zakresie napięć prądu stałego od 40 do 50 V, kolor obudowy biały, uziemienie w pozycji styku na godz. 10.00. - Zbiorniki paliwa należy zaopatrzyć w otwory ze szczelnymi pokrywami, aby umożliwić czyszczenie i przeglądy.
- Zbiorniki paliwa bezpośrednio zasilające serwomotory i silniki potrzebne do bezpiecznej pracy statku należy wyposażyć w urządzenia emitujące w sterówce sygnały optyczne i dźwiękowe, jeśli poziom paliwa w nich nie wystarcza do zapewnienia dalszej bezpiecznej eksploatacji.
Artykuł 8.06
Przechowywanie olejów smarowych, rur i osprzętu
- Olej smarowy należy przechowywać w zbiornikach stalowych będących integralną częścią kadłuba albo w trwale do niego przytwierdzonych lub, jeśli wymaga tego rodzaj konstrukcji statku, wykonanych z innego, równoważnego pod względem ogniotrwałości materiału.
Wymagań tych nie stosuje się do zbiorników o pojemności nie więcej niż 25 litrów.
Zbiorniki oleju smarowego nie mogą mieć wspólnych powierzchni odgraniczających ze zbiornikami wody pitnej. - Zbiorniki oleju smarowego, jak również towarzyszące im przewody i inny osprzęt należy rozmieścić i ułożyć w sposób uniemożliwiający niezamierzone przedostanie się oleju smarowego lub jego oparów do pomieszczeń statku.
- Zbiorników oleju smarowego nie można umieszczać przed grodzią zderzeniową.
- Zbiorników oleju smarowego i ich obsad nie można umieszczać bezpośrednio nad maszynowniami ani przewodami odprowadzającymi gazy spalinowe.
- Kryzy wlewów zbiorników oleju smarowego muszą być wyraźnie oznakowane.
- Przewody oleju smarowego, ich złącza, uszczelki i osprzęt muszą być wykonane z materiałów zdolnych do wytrzymania obciążeń mechanicznych, chemicznych i cieplnych, na które mogą być narażone.
Przewody te nie mogą podlegać żadnemu szkodliwemu oddziaływaniu ciepła i możliwa być musi ich kontrola na całej długości. - Zbiorniki oleju smarowego należy zaopatrzyć w odpowiednie urządzenie do pomiaru objętości.
Musi być możliwy odczyt urządzenia do pomiaru objętości aż do poziomu maksymalnego napełnienia.
Rurkę wodowskazową należy skutecznie zabezpieczyć przed uszkodzeniem, wyposażyć w urządzenie do automatycznego zamykania u podstawy, a górny koniec należy przyłączyć do zbiornika powyżej poziomu maksymalnego napełnienia.
Materiał, z którego wykonano rurki wodowskazowe nie może odkształcać się w normalnych temperaturach otoczenia.
Rurki pomiarowe nie mogą mieć swoich zakończeń w pomieszczeniach załogi.
Zakończenia rur pomiarowych w maszynowni lub kotłowni należy wyposażyć w odpowiednie urządzenia samozamykające.
Artykuł 8.07
Przechowywanie olejów używanych w systemach przenoszenia napędu, systemach sterowania i napędu oraz systemach grzewczych, przewody i osprzęt
- Oleje używane w systemach przenoszenia napędu, systemach sterowania i napędu oraz systemach grzewczych należy przechowywać w zbiornikach stalowych będących integralną częścią kadłuba albo trwale do niego przytwierdzonych lub, jeśli wymaga tego rodzaj konstrukcji statku, wykonanych z innego, równoważnego pod względem ogniotrwałości materiału. Wymagań tych nie stosuje się do zbiorników o pojemności nie więcej niż 25 litrów. Takie zbiorniki olejowe zgodnie ze zdaniem pierwszym (1) nie mogą mieć wspólnych powierzchni odgraniczających ze zbiornikami wody pitnej.
- Zbiorniki olejowe, zgodnie z pkt 1, jak również towarzyszące im przewody i inny osprzęt, należy rozmieścić i ułożyć w sposób uniemożliwiający niezamierzone przedostanie się oleju lub jego oparów do pomieszczeń statku.
- Zbiorników takiego oleju, zgodnie z pkt 1, nie można umieszczać przed grodzią zderzeniową
- Zbiorników oleju i ich obsad, zgodnie z pkt 1, nie można umieszczać bezpośrednio nad maszynowniami ani przewodami odprowadzającymi gazy spalinowe
- Kryzy wlewów zbiorników takiego oleju, zgodnie z pkt 1,muszą być wyraźnie oznakowane.
- Przewody takiego oleju, zgodnie z pkt 1, ich złącza, uszczelki i osprzęt muszą być wykonane z materiałów zdolnych do wytrzymania obciążeń mechanicznych, chemicznych i cieplnych, na które mogą być narażone. Przewody te nie mogą podlegać żadnemu szkodliwemu oddziaływaniu ciepła i możliwa być musi ich kontrola na całej długości.
- Zbiorniki takiego oleju, zgodnie z pkt 1, należy zaopatrzyć w odpowiednie urządzenie do pomiaru objętości. Musi być możliwy odczyt urządzenia do pomiaru objętości aż do poziomu maksymalnego napełnienia. Rurkę wodowskazową należy skutecznie zabezpieczyć przed uszkodzeniem, wyposażyć w urządzenie do automatycznego zamykania u podstawy, a górny koniec należy przyłączyć do zbiornika powyżej poziomu maksymalnego napełnienia. Materiał, z którego wykonano rurki wodowskazowe, nie może odkształcać się w normalnych temperaturach otoczenia. Rurki pomiarowe nie mogą mieć swoich zakończeń w pomieszczeniach załogi. Zakończenia rurek pomiarowych w maszynowni lub kotłowni należy wyposażyć w odpowiednie urządzenia samozamykające.
Artykuł 8.08
System pomp zęzowych i odwadniania
- Możliwe być musi wypompowanie wody z każdego przedziału wodoszczelnego osobno.
Jednakże wymogu tego nie stosuje się do przedziałów wodoszczelnych, które zwykle w trakcie pracy są hermetycznie zamknięte. - Statki wymagające załogi należy wyposażyć w dwie niezależne pompy zęzowe, których nie wolno instalować w tym samym pomieszczeniu i z których przynajmniej jedna musi być napędzana silnikiem.
Jednakże dla statków o mocy poniżej 225 kW lub nośności poniżej 350 t, lub statków nieprzeznaczonych do przewozu towarów o wyporności poniżej 250 m, wystarczy jedna pompa, która może być uruchamiana ręcznie lub napędzana silnikiem.
Każda z wymaganych pomp musi nadawać się do użytku w każdym przedziale wodoszczelnym. - Minimalną wydajność Q1 pierwszej pompy zęzowej oblicza się według następującego wzoru:
d oblicza się według wzoru:
Minimalną wydajność Q2 drugiej pompy zęzowej oblicza się według następującego wzoru:
d oblicza się według wzoru:
Jednakże wartość d2 nie musi być większa od wartości d1
Do obliczeń Q za l przyjmuje się długość najdłuższego przedziału wodoszczelnego.
W tych wzorach:
l długość danego przedziału wodoszczelnego, w [m];
d1 obliczeniowa wewnętrzna średnica głównej rury odwadniającej, w [mm];
d2 obliczeniowa wewnętrzna średnica rury odgałęzionej, w [mm].
4. Tam, gdzie pompy zęzowe są połączone z systemem odwadniania, rury odwadniające powinny mieć średnicę wewnętrzną równą co najmniej d1 w mm, rury odgałęzione zaś równą co najmniej d2, w mm.
Jeżeli długość L statku jest mniejsza niż 25 m, wartości d1 oraz d2 można obniżyć do 35 mm.
5. Dopuszcza się tylko samozasysające pompy zęzowe.
6. Dla każdego przedziału płaskodennego ponad 5 m szerokości potrzebne jest przynajmniej jedno urządzenie zasysające na każdej burcie.
7. Musi być możliwe odwadnianie skrajnika rufowego z maszynowni głównej za pomocą łatwo dostępnego, automatycznie zamykanego osprzętu.
8. Rury odgałęzione z poszczególnych przedziałów muszą być połączone z główną rurą odwadniającą poprzez zamykane zawory niezwrotne.
Przedziały lub inne przestrzenie, przeznaczone na balast, muszą być połączone z systemem odwadniającym wyłącznie poprzez proste urządzenie odcinające.
Wymogu tego nie stosuje się do ładowni, które są przystosowane do przyjęcia balastu.
Ładownie takie należy napełniać wodą balastową za pomocą rurociągu balastowego na stałe zainstalowanego i niezależnego od rur odwadniania, lub za pomocą rur odgałęźnych, które można przyłączyć do głównej rury odwadniającej rurami lub złączkami giętkimi.
Nie dopuszcza się stosowania w tym celu zaworów wlotu wody umieszczonych w dnie ładowni.
9. Zęzy ładowni należy wyposażyć w urządzenia do pomiaru poziomu cieczy.
10. Tam, gdzie system odwadniania zawiera zainstalowane na stałe orurowanie, rury odwadniające w dnie zęz przeznaczone do wyciągania wody zaolejonej należy wyposażyć w zamknięcia zaplombowane przez organ inspekcyjny.
Liczbę i rozmieszczenie takich zamknięć należy wpisać do świadectwa wspólnotowego.
11. Zaryglowanie zamknięć należy uważać za ich zaplombowanie zgodnie z ust. 10.
Klucz lub klucze do takich rygli tych zamknięć należy odpowiednio oznaczyć i przechowywać w oznaczonym i łatwo dostępnym miejscu w maszynowni.
Artykuł 8.09
Zbieranie wody zaolejonej i oleju przepracowanego
- Możliwe być musi zbieranie na pokładzie wody zaolejonej w wyniku eksploatacji.
Do tego celu służy zęza maszynowni. - W celu przechowywania olejów przepracowanych maszynownię należy wyposażyć w jeden lub kilka odbieralników o pojemności co najmniej 1,5 raza większej od ilości olejów przepracowanych z misek olejowych wszystkich zainstalowanych silników spalinowych oraz przekładni wraz z płynami hydraulicznymi ze zbiorników płynów hydraulicznych.
Króćce przyłączeniowe używane do opróżniania odbieralników muszą być zgodne z normą europejską EN 1305:1996. - Organ inspekcyjny może zezwolić na odstępstwa od ust. 2 statkom poruszającym się wyłącznie na krótkich odcinkach.
Artykuł 8.10
Hałas emitowany przez statki
- Hałas wytwarzany przez statek w ruchu, a w szczególności szmer ssania i hałas wydechu silników, należy tłumić poprzez zastosowanie odpowiednich urządzeń.
- Hałas wytwarzany przez statek w ruchu nie może przekraczać 75 dB(A) w odległości 25 m w bok od burty statku.
- Poza operacjami przeładunkowymi hałas wytwarzany przez statek stojący w miejscu nie może przekraczać 65 dB(A) w odległości 25 m w bok od burty statku.
- Dokument utworzony 7 grudnia 2021
- Autor dokumentu Igor Szyjan
- Ostatnia modyfikacja 9 grudnia 2021
- Autor modyfikacji Igor Szyjan