Przepisy ogólne

Do celów niniejszego standardu stosuje się następujące definicje

1. Typy jednostek
   1. ‘jednostka: statek lub urządzenie pływające;
   2. ‘statek: statek żeglugi śródlądowej lub statek morski;
   3. ‘statek żeglugi śródlądowej: statek przeznaczony wyłącznie lub głównie do żeglugi śródlądowej;
   4. ‘statek morski’: statek zatwierdzony i przeznaczony głównie do żeglugi morskiej lub przybrzeżnej;
   5. ‘statek motorowy’: zbiornikowiec z napędem silnikowym lub statek towarowy z napędem silnikowym;
   6. ‘zbiornikowiec z napędem silnikowym’: statek przeznaczony do przewozu towarów w zbiornikach stałych, poruszający się za pomocą własnej siły napędowej;
   7. ‘statek towarowy z napędem silnikowym’: statek przeznaczony do przewozu towarów, poruszający się za pomocą własnej siły napędowej i niebędący zbiornikowcem z napędem silnikowym;
   8. ‘barka kanałowa’: statek żeglugi śródlądowej nieprzekraczający 38,5 m długości oraz 5,05 m szerokości;
   9. ‘holownik’: statek zbudowany wyłącznie w celu holowania;
   10. ‘pchacz’: statek zbudowany wyłącznie w celu przemieszczania zestawu pchanego;
   11. ‘barka holowana’: barka holowana zbiornikowa lub barka holowana towarowa;
   12. ‘barka holowana zbiornikowa’: statek bez własnego napędu przeznaczony do przewozu towarów w zbiornikach stałych i zbudowany w celu przemieszczania poprzez holowanie, lub z napędem umożliwiającym jedynie wykonywanie niewielkich przemieszczeń;
   13. ‘barka holowana towarowa’: statek bez własnego napędu przeznaczony do przewozu towarów i zbudowany w celu przemieszczania poprzez holowanie, lub z napędem umożliwiającym jedynie wykonanie niewielkich przemieszczeń i niebędący barką holowaną zbiornikową;
   14. ‘barka pchana’: barka pchana zbiornikowa, barka pchana towarowa lub barka pchana przewożona statkiem;
   15. ‘barka pchana zbiornikowa’: statek przeznaczony do przewozu towarów w zbiornikach stałych, zbudowany lub specjalnie przystosowany w celu przemieszczania poprzez pchanie, bez własnego napędu lub z napędem umożliwiającym jedynie wykonanie niewielkich przemieszczeń, gdy nie należy do zestawu pchanego;
   16. ‘barka pchana towarowa’: statek niebędący barką pchaną zbiornikową, przeznaczony do przewozu towarów, zbudowany lub specjalnie przystosowany w celu przemieszczania poprzez pchanie, bez własnego napędu lub z napędem umożliwiającym jedynie wykonanie niewielkich przemieszczeń, gdy nie należy do zestawu pchanego;
   17. ‘barka pchana przewożona statkiem’: barka pchana zbudowana do przewożenia na pokładzie statku morskiego i żeglugi na śródlądowych drogach wodnych;
   18. ‘statek pasażerski’: statek wycieczkowy lub kabinowy zbudowany lub przystosowany do przewozu więcej niż 12 pasażerów;
   19. ‘pasażerski statek żaglowy’: statek pasażerski zbudowany i przystosowany do poruszania się także za pomocą żagli;
   20. ‘statek wycieczkowy’: statek pasażerski bez sypialnych kabin pasażerskich;
   21. ‘statek kabinowy’: statek pasażerski z sypialnymi kabinami pasażerskimi;
   22. ‘statek o dużej prędkości’: jednostka z napędem, która może osiągać prędkość ponad 40km/h względem wody;
   23. ‘urządzenie pływające’: konstrukcja pływająca ze znajdującymi się na niej urządzeniami roboczymi, takimi jak dźwigi, pogłębiarki, kafary lub podnośniki;
   24. ‘łódź robocza”: statek, który dzięki swej budowie i wyposażeniu nadaje się i jest przeznaczony do użytku na budowach, np. barka rekultywacyjna, barka dennoklapowa lub pokładowa, ponton lub narzucarka kamienia;
   25. ‘statek rekreacyjny”: statek niebędący statkiem pasażerskim, przeznaczony do celów sportowych i rekreacyjnych;
   26. ‘łódź towarzysząca”: łódź służąca do celów transportowych, ratowniczych i roboczych;
   27. ‘instalacja pływająca”: konstrukcja pływająca, z reguły nieprzeznaczona do przemieszczania, jak np. zakład kąpielowy, dok, molo lub hangar łodzi;
   28. ‘obiekt pływający”: tratwa lub inne obiekty pojedynczo lub zespołowo zdolne do żeglugi, niebędący statkiem, urządzeniem pływającym ani instalacją pływającą;
   29. ‘tradycyjna jednostka pływająca’: jednostka, która, z uwagi na swój wiek, charakter technicznych lub konstrukcję, unikalność, znaczenie dla zachowania zasad tradycyjnego żeglarstwa lub technik żeglugi śródlądowej lub znaczenia dla danego okresu z historycznego punktu widzenia, jest warta zachowania, i jest eksploatowana w szczególności w celach demonstracyjnych lub jej replika;
   30. ‘replika tradycyjnej jednostki pływającej’: jednostka zbudowana głównie z oryginalnych materiałów, przy zastosowaniu odpowiedniego sposobu konstrukcji zgodnie z planami lub wzorami jako tradycyjna jednostka pływająca;
2. Zestawienia jednostek
   1. ‘zestaw’: zestaw sztywny lub zestaw holowany;
   2. ‘formacja’: sposób zestawienia zestawu;
   3. ‘zestaw sztywny’: zestaw pchany lub zestaw sprzężony;
   4. ‘zestaw pchany’: sztywne zestawienie jednostek, z których co najmniej jedna umieszczona jest przed jednostką (obiema jednostkami) o napędzie mechanicznym, która przemieszcza (które przemieszczają) zestaw i jest określana jako „pchacz” („pchacze”); zestaw złożony z pchacza i jednostki pchanej sprzężonych elastycznie, jest także uważany za sztywny;
   5. ‘zestaw sprzężony”: zestawienie jednostek sztywno sprzężonych burtami, z których żadna nie znajduje się przed jednostką o napędzie maszynowym prowadzącą zestaw;
   6. ‘zestaw holowany”: zestawienie jednej lub więcej jednostek, instalacji pływających lub obiektów pływających holowanych przez jedną lub więcej jednostek o napędzie maszynowym należących do zestawu;
3. Poszczególne strefy jednostek
   1. ‘maszynownia główna’: pomieszczenie, w którym ustawione są urządzenia napędowe;
   2. ‘maszynownia’: pomieszczenie, w którym ustawione są silniki spalinowe;
   3. ‘kotłownia’: pomieszczenie, w którym ustawiona jest napędzana paliwem instalacja do wytwarzania pary lub rozgrzewania oleju grzewczego;
   4. ’elektryczne pomieszczenie serwisowe’ pomieszczenie, w którym znajdują się części składowe elektrycznego układu napędowego, takie jak szafy sterownicze lub silniki elektryczne, i które nie jest maszynownią główną lub maszynownią;
   5. ‘nadbudówka zamknięta’: ciągła, wodoszczelna, stała konstrukcja o stałych ścianach trwale i wodoszczelnie połączonych z pokładem;
   6. ‘sterówka’: pomieszczenie, w którym zainstalowane są urządzenia obsługi i kontroli niezbędne do prowadzenia statku;
   7. ‘pomieszczenie dla załogi’: pomieszczenia przeznaczone dla osób zwykle mieszkających na statku, w tym kuchnie, pomieszczenia magazynowe, toalety, łazienki, pralnie, przejścia, ale nie sterówka;
   8. ‘pomieszczenie pasażerskie’: pomieszczenia oraz zamknięte strefy przeznaczone dla pasażerów na pokładzie, jak pomieszczenia mieszkalne, biura, sklepy, salony fryzjerskie, suszarnie, pralnie, sauny, toalety, łazienki, przejścia, łączniki i schody otwarte;
   9. ‘ośrodek sterowania’: sterówka, pomieszczenie zawierające awaryjny agregat prądotwórczy lub jego części lub pomieszczenie dla personelu pokładowego lub członków załogi do stałej obsługi sygnalizatorów przeciwpożarowych, zdalnej obsługi drzwi lub przeciwpożarowych klap odcinających;
   10. ‘szyb schodowy’: szyb wewnętrznej klatki schodowej lub windy;
   11. ‘pomieszczenie mieszkalne’: pomieszczenie dla załogi lub pomieszczenie pasażerskie. Na statkach pasażerskich kuchni nie uznaje się za pomieszczenie mieszkalne;
   12. ‘kuchnia’: pomieszczenie z kuchenką lub podobnym miejscem do przygotowywania posiłków;
   13. ‘magazyn”: pomieszczenie do przechowywania płynów łatwopalnych lub pomieszczenie o powierzchni ponad 4 m2 do przechowywania zapasów;
   14. ‘ładownia’: otwarta lub zamknięta pokrywami luku część statku ograniczona z przodu i z tyłu grodziami, przeznaczona do przewozu towarów opakowanych lub luzem, lub do przyjęcia zbiorników niestanowiących części kadłuba;
   15. ‘zbiornik stały’: zbiornik na stałe związany ze statkiem, przy czym ściany zbiornika może tworzyć sam kadłub albo ścianki niestanowiące części kadłuba;
   16. ‘stanowisko robocze’: miejsce, w którym członkowie załogi wykonują swe obowiązki służbowe, w tym schodnia, bom i łódź towarzysząca;
   17. ‘przejście’: obszar służący zwykle do ruchu osób i towarów;
   18. ‘obszar bezpieczny’: obszar ograniczony na zewnątrz pionową powierzchnią biegnącą w odległości 1/5 BWL
   19. ‘miejsca zbiórki’: specjalnie chronione miejsca na statku, w których zbierają się pasażerowie w razie niebezpieczeństwa;
   20. ’miejsce ewakuacji’: część miejsc zbiórki na statku, z których można dokonać ewakuacji osób;
   21. ‘atmosfera wybuchowa’: mieszanina z powietrzem, w warunkach atmosferycznych, substancji łatwopalnych substancji w postaci gazów, par, mgieł i pyłów, włókien lub nitek, które po nastąpieniu zapłonu, pozwala na samopodtrzymujące się rozprzestrzenianie się płomienia;
   22. ’obszar zagrożony wybuchem’: to obszar, w którym występuje lub można oczekiwać występowania gazowej atmosfery wybuchowej w ilościach, które wymagają szczególnych środków ostrożności przy budowie, instalacji i użytkowaniu urządzeń;
   23. ‘strefy’: klasyfikacja obszarów zagrożonych wybuchem oparta na częstotliwości występowania i czasu trwania atmosfery wybuchowej;
       • ‘strefa 0’: obszary, w których atmosfera wybuchowa jest obecna stale, przez długi okres czasu lub często.
       • ‘strefa 1’: obszary, w których przestrzeń zagrożona wybuchem może występować sporadycznie podczas normalnej eksploatacji.
       • ‘strefa 2’: obszary, w których przestrzeń zagrożona wybuchem prawdopodobnie nie wystąpi podczas normalnej eksploatacji, ale jeśli faktycznie wystąpi, będzie utrzymywać się jedynie przez krótki okres czasu. Obszary te obejmują również obszary bezpośrednio przylegające do strefy 1, które nie są oddzielone od siebie w sposób gazoszczelny.
   24. ’certyfikowane urządzenia elektryczne bezpiecznego typu’ urządzenia elektryczne, które zostały przetestowane i zatwierdzone przez właściwy organ pod względem bezpieczeństwa pracy w atmosferze wybuchowej;
4. Pojęcia z zakresu techniki okrętowej
   1. ‘wodnica maksymalnego zanurzenia’: płaszczyzna wodnicowa odpowiadająca maksymalnemu zanurzeniu, przy którym statek ma zezwolenie na uprawianie żeglugi;
   2. ‘prześwit bezpieczny’: odległość pomiędzy wodnicą maksymalnego zanurzenia i równoległą do niej płaszczyzną przechodzącą przez najniższy punkt, powyżej którego statek nie jest już wodoszczelny;
   3. ‘pozostały prześwit bezpieczny’: w przechyle statku pionowa odległość pomiędzy lustrem wody a najniższym punktem zanurzonej burty, powyżej którego statek nie jest już uważany za wodoszczelny;
   4. ‘wolna burta 'F’: odległość pomiędzy wodnicą maksymalnego zanurzenia a równoległą do niej płaszczyzną przechodzącą przez najniższy punkt schodni pokładowej bocznej lub, jeśli nie ma schodni pokładowej bocznej, najniższy punkt górnej krawędzi burty statku;
   5. ‘pozostała wolna burta”: w przechyle statku pionowa odległość pomiędzy lustrem wody a górną krawędzią pokładu w najniższym punkcie zanurzonej burty lub, gdy nie ma pokładu, najniższym punkcie górnej krawędzi stałej burty statku;
   6. ‘linia graniczna”: wyobrażona linia przebiegająca na burcie nie mniej niż 10 cm poniżej pokładu grodziowego i nie mniej niż 10 cm poniżej najniższego niewodoszczelnego punktu na burcie statku. Gdy nie ma pokładu grodziowego, należy przyjąć linię przebiegającą nie mniej niż 10 cm poniżej najniższej linii, do której poszycie jest wodoszczelne;
   7. ’wyporność objętościowa albo 'A”: zanurzona objętość statku w m3;
   8. ’masa całkowita statku z ładunkiem albo 'Δ’ : całkowita masa statku wraz z łądunkiem, w t;
   9. ’współczynnik pełnotliwości alba CB : stosunek wyporności do iloczynu długości LWL, szerokości BWL i zanurzenia T;
   10. ’powierzchnia nawiwu albo Av : powierzchnia burty statku ponad linią wody w m2;
   11. ‘pokład grodziowy’: pokład, do którego sięgają wymagane grodzie wodoszczelne i od którego mierzy się wolną burtę;
   12. ‘gródź’: zazwyczaj pionowa ściana wzniesiona do określonej wysokości, dzieląca statek i ograniczona dnem statku, burtami lub innymi grodziami;
   13. ‘gródź poprzeczna’: gródź sięgająca od jednej burty statku do drugiej;
   14. ‘ściana’: płaszczyzna dzieląca, zwykle pionowa;
   15. ‘ściana działowa’: ściana niewodoszczelna;
   16. ‘długość ; albo 'L’ :maksymalna długość kadłuba w m, bez steru i bukszprytu
   17. ‘długość całkowita albo 'LOA: maksymalna długość jednostki w m, wraz ze wszystkimi stałymi urządzeniami, takimi jak części układu sterowniczego i napędowego, urządzenia mechaniczne i tym podobne;
   18. ‘długość na wodnicy albo 'LWL’: mierzona na wodnicy największego zanurzenia maksymalna długość kadłuba w m;
   19. ‘szerokość’ lub 'B’: maksymalna szerokość kadłuba w m, mierzona na zewnętrznej stronie stalowego poszycia (bez kół łopatkowych, odbojnic itp.);
   20. ‘szerokość całkowita’ albo 'BOA’: maksymalna szerokość jednostki w m wraz ze wszystkimi stałymi urządzeniami, takimi jak koła łopatkowe, odbojnice, urządzenia mechaniczne itp.;
   21. ‘szerokość na wodnicy’ albo BWL maksymalna szerokość kadłuba w m mierzona po zewnętrznej stronie stalowego poszycia na wodnicy maksymalnego zanurzenia;
   22. ‘wysokość boczna’ albo 'H’: najmniejsza pionowa odległość w m pomiędzy dolną krawędzią poszycia dna lub stępki oraz najniższym punktem pokładu na burcie statku;
   23. ‘zanurzenie’ albo T’: pionowa odległość w m od najniższego punktu kadłuba na dolnej krawędzi poszycia dna lub stępki do poziomu maksymalnego zanurzenia;
   24. ‘całkowite zanurzenie lub TOA: pionowa odległość w m od najniższego punktu kadłuba wraz ze stępką lub innymi elementami do poziomu wodnicy maksymalnego zanurzenia;
   25. ‘pion dziobowy’: linia pionowa w przednim punkcie przecięcia kadłuba z poziomem maksymalnego zanurzenia;
   26. ‘wolna szerokość schodni pokładowej bocznej’: odległość pomiędzy linią pionową przechodzącą przez najdalej wysunięty w przestrzeń schodni pokładowej bocznej element konstrukcyjny przy zrębnicy luku a linią pionową przechodzącą przez wewnętrzną krawędź zabezpieczeń przeciwupadkowych (relingi, listwa przypodłogowa) po zewnętrznej stronie schodni pokładowej bocznej;
5. Urządzenia sterowe
   1. ‘urządzenie sterowe’: każde urządzenie niezbędne do sterowania statkiem, w celu zapewnienia mu zdolności manewrowej określonej w rozdziale 5;
   2. ‘ster’: korpus steru lub sterów z trzonem steru, wraz z kwadrantem i elementami łączącymi z maszyną sterową ;
   3. ‘maszyna sterowa’: część urządzenia sterowego, które wprawia ster w ruch;
   4. ‘napęd maszyny sterowej’: napęd maszyny sterowej pomiędzy źródłem energii a maszyną sterową;
   5. (bez treści);
   6. ‘układ sterowniczy’: elementy konstrukcyjne i obwody służące do sterowania silnikowego napędu maszyny sterowej;
   7. ‘system napędowy maszyny sterowej’: napęd maszyny sterowej, jego sterowanie i ich źródło energii;
   8. ‘napęd ręczny steru’: napęd, przy którym przekładnia mechaniczna uruchamiana ręcznie poprzez koło sterowe powoduje ruch steru bez dodatkowego źródła energii;
   9. ‘napęd hydrauliczny z obsługą ręczną’: napęd ręczny steru z przekładnią hydrauliczną;
   10. ‘regulator prędkości skrętu’: urządzenie, które po wprowadzeniu wartości wyjściowych automatycznie powoduje i utrzymuje określoną prędkość zmiany kursu statku;
   11. ‘jednoosobowe stanowisko radarowe’: stanowisko kontrolno-sterownicze zorganizowane w sposób umożliwiający jednej osobie prowadzenie statku przy nawigacji radarowej;
6. Własności elementów konstrukcyjnych i materiałów
   1. ‘wodoszczelne’: elementy konstrukcyjne lub urządzenia wyposażone w sposób zapobiegający przedostaniu się do nich wody;
   2. ‘strugoszczelne i odporne na działanie warunków atmosferycznych’: elementy konstrukcyjne lub urządzenia wyposażone w taki sposób, że w normalnych warunkach pozwalają na przedostanie się do nich jedynie nieznacznych ilości wody;
   3. ‘gazoszczelne’: elementy konstrukcyjne lub urządzenia wyposażone w sposób zapobiegający przedostaniu się do nich gazów i oparów;
   4. ‘niepalny”: materiał, który nie pali się, ani nie wytwarza palnych oparów w ilościach wystarczających do samozapłonu przy ogrzaniu do ok. 750 °C;
   5. ‘wstrzymujący płomień”: materiał, który lub przynajmniej którego powierzchnia ogranicza rozszerzanie się płomienia zgodnie z procedurą prób, o której mowa w art. 19.11 ust. 1 lit. c);
   6. ’samogasnąca’: właściwość substancji palącej się, która gaśnie samoczynnie w krótkim czasie po usunięciu źródła zapłonu, tzn. po jego usunięciu nie kontynuuje spalania;
   7. ‘ognioodporność”: właściwość elementów konstrukcyjnych lub urządzeń wykazana procedurami prób, o których mowa w art. 19.11 ust. 1 lit. d);
   8. ‘kodeks procedur prób ogniowych”: Międzynarodowy kodeks stosowania procedur prób ogniowych przyjęty przez Komitet Bezpieczeństwa na Morzu Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) na mocy rezolucji MSC.307(88)1;
      • 1 Rezolucja MSC.307(88) przyjęta w dniu 3 grudnia 2010 roku – Międzynarodowy kodeks stosowania procedur prób ogniowych.
7. Światła nawigacyjne, urządzenia nawigacyjne i informacyjne
   1. ‘światła nawigacyjne’: światło lamp sygnalizacyjnych służące wskazywaniu statków;
   2. ‘sygnały świetlne’: światło używane jako uzupełnienie sygnałów wizualnych lub dźwiękowych;
   3. ‘radarowa instalacja nawigacyjna’: elektroniczne narzędzie nawigacyjne do wykrywania i prezentacji otoczenia i ruchu;
   4. ‘ECDIS śródlądowy’: znormalizowany system elektronicznej prezentacji map nawigacyjnych dla żeglugi śródlądowej i związanych z nimi informacji, używany w rozumieniu obecnie obowiązującej normy ECDIS śródlądowego, prezentujący wybrane informacje z typowej dla danego producenta elektronicznej mapy nawigacyjnej dla żeglugi śródlądowej i opcjonalnie odczyty innych czujników pomiarowych danej jednostki
   5. ‘sprzęt ECDIS śródlądowego’: aparatura do prezentacji elektronicznych map nawigacyjnych dla żeglugi śródlądowej, która może pracować w dwóch różnych trybach: informacyjnym i nawigacyjnym;
   6. ‘tryb informacyjny’: użycie ECDIS-u śródlądowego wyłącznie do celów informacyjnych bez nałożonego obrazu radarowego;
   7. ‘tryb nawigacyjny’: użycie ECDIS-u śródlądowego z nałożonym obrazem radarowym przy sterowaniu jednostką;
   8. ‘sprzęt AIS śródlądowego’: sprzęt zainstalowany na pokładzie statku wykorzystywany w rozumieniu obecnie obowiązującej normy dotyczącej systemów kontroli ruchu statków (VTT);
   9. ’norma dotycząca systemów kontroli ruchu statków (VTT)’ norma Centralnej Komisji ds. Żeglugi na Renie (CKŻR) ‘Norma kontroli ruchu statków w żegludze śródlądowej’ Wydanie 1.21lub specyfikacje techniczne określone przez rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr. 689/20122;
   10. ‘norma dla ECDIS śródlądowego’: norma CKŻR ‘System Obrazowania Map Elektronicznych i Informacji w Żegludze Śródlądowej’ Wydanie 2.33lub specyfikacje techniczne określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 909/20134;
   11. ’Norma testowa dla AIS śródlądowego’: ’Norma testowa CESNI dla AIS śródlądowego’ Wydanie 2.05;
8. Silniki
   1. (bez treści);
9. Pokładowe oczyszczalnie ścieków
   1. (bez treści);
      • 1 Norma dotycząca kontroli ruchu statków dla żeglugi śródlądowej, wyd. 1.2; Rezolucja CKŻR 2013-I-23 z dn. 29 maja 2013 r.
      • 2 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 689/2012 z dnia 27 lipca 2012 r. zmieniające Rozporządzenie Komisji (WE) nr 415/2007 dotyczące specyfikacji technicznych dotyczących systemów kontroli ruchu statków, o których mowa w art. 5 dyrektywy 2005/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zharmonizowanych usług informacji rzecznej (RIS) na śródlądowych drogach wodnych we Wspólnocie (Dz.U. L 202 z dnia 28.7.2012).
      • 3 System Obrazowania Map Elektronicznych i Informacji w Żegludze Śródlądowej (ECDIS śródlądowe) ECDIS) wyd. 2.3; Rezolucja CKŻR 2012II-20 z dnia 29 listopada 2012 r.
      • 4 Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr. 909/2013 z dnia 10 września 2013 r. w sprawie specyfikacji technicznych dotyczących systemu obrazowania elektronicznych map i informacji (ECDIS śródlądowego) o których mowa w dyrektywie 2005/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 258 z dnia 28.9.2013).
      • 5 Norma testowa dla AIS śródlądowego, Wydanie 2.0; Uchwała CESNI nr 2017-II-2 z dnia 6 lipca 2017 r.
10. Instytucje klasyfikacyjne, eksperci i kompetentne osoby
    1. ’uznana instytucja klasyfikacyjna’: instytucja klasyfikacyjna zweryfikowana według procedur CKŻR lub UE odpowiednio.
    2. ‘najwyższa klasa’: najwyższą klasę przyznaje się statkowi, w przypadku gdy
       • – kadłub, obejmujący urządzenia sterujące i manewrowe, jak również kotwice i łańcuchy kotwiczne, są zgodne z przepisami ustanowionymi przez uznaną instytucję klasyfikacyjną i zostały zbudowane i przetestowane pod jej nadzorem.
       • – urządzenia napędowe oraz silniki pomocnicze, urządzenia mechaniczne i elektryczne, wymagane do obsługi pokładowej, zostały wyprodukowane i przetestowane zgodnie z przepisami instytucji klasyfikacyjnej i zainstalowane pod jej nadzorem; urządzenie jako całość powinno pomyślnie przejść kontrolę poinstalacyjną.
    3. ’ekspert’: osoba uznawana przez właściwy organ lub upoważnioną instytucję za osobę posiadającą wiedzę specjalistyczną w danej dziedzinie na podstawie posiadanego wykształcenia i doświadczenia zawodowego, znająca biegle stosowne zasady i przepisy oraz ogólnie przyjęte przepisy techniczne (np. normy EN, odnośne przepisy prawa, przepisy techniczne) w stopniu wystarczającym do dokonania oceny bezpieczeństwa eksploatacyjnego odpowiednich systemów i sprzętu;
    4. ’kompetentna osoba’: osoba, która na podstawie swojego wykształcenia zawodowego i doświadczenia zdobyła wystarczającą wiedzę w danej dziedzinie oraz posiada wystarczającą znajomość odpowiednich zasad i przepisów oraz ogólnie przyjętych zasad technicznych (takich jak normy EN, stosowne przepisy, zasady techniczne), aby móc ocenić bezpieczeństwo eksploatacyjne odpowiednich systemów i urządzeń;
11. Wyposażenie elektryczne, instalacje i systemy napędowe
    1. ‘źródło zasilania’ nośnik energii lub konwerter energii wykorzystywany do wytwarzania energii użytkowej. W przypadku układów napędowych steru maszyn sterowych – zasilanie w energię układu napędowego maszyny sterowej i układu sterowniczego w postaci okrętowej sieci elektrycznej, baterii, akumulatora lub silnika spalinowego;
    2. ’źródło energii elektrycznej’ – źródło energii, z którego pozyskiwana jest energia elektryczna;
    3. ’akumulator’ – urządzenie wielokrotnego ładowania magazynujące energię elektryczną na zasadzie elektrochemicznej;
    4. ’bateria’ – urządzenie jednokrotnego ładowania magazynujące energię elektryczną na zasadzie elektrochemicznej;
    5. ‘energoelektronika’ – instalacja, przyrząd, zespół lub urządzenie służące do przetwarzania energii elektrycznej za pomocą przełączających urządzeń elektronicznych lub systemu składającego się z takich urządzeń;
12. Pozostałe definicje
    1. ‘personel pokładowy”: wszyscy pracownicy na pokładzie statku pasażerskiego niebędący członkami załogi;
    2. ‘osoby z ograniczoną możliwością przemieszczania się’: osoby mające szczególne problemy przy korzystaniu ze środków transportu publicznego, jak np. osoby starsze, inwalidzi, osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich, kobiety ciężarne i osoby z małymi dziećmi;
    3. ‘ADN’: Przepisy załączone do Europejskiej Umowy w sprawie międzynarodowego przewozu materiałów niebezpiecznych śródlądowymi drogami wodnymi (ADN) w jego obecnej wersji;
    4. ‘świadectwo zdolności żeglugowej’: Unijne świadectwo dla statków żeglugi śródlądowej lub świadectwo inspekcji statku uprawiającego żeglugę po Renie, wydawane przez właściwy organ, stwierdzające zgodność z wymaganiami technicznymi.