Postanowienia szczegółowe dla urządzeń pływających

Artykuł 22.01

Przepisy ogólne

Rozdziały 3, 7-14 i 16 stosuje się do urządzeń pływających w odniesieniu do budowy i wyposażenia.
Urządzeń pływających z napędem mechanicznym dotyczą dodatkowo przepisy rozdziałów 5 i 6.
Napędy pozwalające jedynie na niewielkie przemieszczenia nie są uznawane za napędy mechaniczne.

Artykuł 22.02

Odstępstwa

artykuł 3.03 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio;
artykuł 7.02 stosuje się odpowiednio;
maksymalny poziom ciśnienia akustycznego, zgodnie z art. 15.02 ust. 5 zdanie drugie, może być przekroczony podczas działania urządzeń roboczych, jeśli wówczas nikt nie nocuje na pokładzie;
organ inspekcyjny może zgodzić się na odstępstwa od pozostałych wymagań dotyczących konstrukcji, wyposażenia i sprzętu, pod warunkiem zapewnienia jednakowego poziomu bezpieczeństwa w każdym przypadku.

Organ inspekcyjny może odstąpić od stosowania następujących przepisów:
1. artykuł 13.01 ust. 1 nie ma zastosowania, jeśli podczas działania urządzeń roboczych urządzenie pływające może być bezpiecznie zakotwiczone za pomocą kotwicy lub pali cumowniczych. Urządzenie pływające z własnym napędem mechanicznym musi jednak posiadać co najmniej jedną kotwicę, zgodnie z art. 13.01 ust. 1, gdzie współczynnik empiryczny k równy jest 45, a T oznacza najmniejszą wysokość boczną H;
2. artykuł 15.02 ust. 1 druga część zdania, jeśli pomieszczenia można wystarczająco oświetlić elektrycznie.
Dodatkowo obowiązuje:
1. w art. 8.06 ust. 2 zdanie drugie: pompa zęzowa musi być napędzana mechanicznie;
2. w art. 8.08 ust. 3: natężenie dźwięku podczas działania urządzeń roboczych może przekroczyć wartość 65 dB(A) w odległości 25 m od burty urządzenia wolno pływającego;
3. w art. 13.03 ust. 1: w przypadku pracujących urządzeń wolno stojących na pokładzie musi znajdować się co najmniej jedna gaśnica przenośna;
4. w art. 17.02 ust. 2: oprócz instalacji gazu płynnego do użytku wewnętrznego na statku mogą znajdować się również instalacje gazu płynnego. Urządzenia te wraz z osprzętem spełniają przepisy właściwego państwa członkowskiego.

Artykuł 22.03

Wymagania dodatkowe

Urządzenia pływające, na których podczas pracy znajdują się ludzie, powinny być wyposażone w ogólny system alarmowy. Sygnał alarmu musi się wyraźnie różnić od innych sygnałów i musi wywoływać we wszystkich pomieszczeniach dla załogi i na stanowiskach roboczych poziom ciśnienia akustycznego, który jest o co najmniej 5dB(A) wyższy od maksymalnego poziomu hałasu występującego na miejscu. Powinna istnieć możliwość uruchomienia systemu alarmowego ze sterówki i najważniejszych stanowisk obsługi.
Urządzenia robocze muszą ze względu na swoje obciążenie posiadać wystarczającą wytrzymałość i spełniać przepisy jednego z państw członkowskich Centralnej Komisji Żeglugi na Renie (CKŻR) lub dyrektywy 2006/42/ WE, ze zmianami.
1. Dyrektywa 2006/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 roku w sprawie maszyn, zmieniająca dyrektywę 95/16/WE (Dz.U. L 157, 9.6.2006).
Stateczność i wytrzymałość urządzeń i, odpowiednio, ich umocowań muszą być takie, aby urządzenia te wytrzymywały efekty spodziewanego przechyłu, przegłębienia lub przemieszczeń urządzenia pływającego.
Jeżeli ładunek podnoszony jest za pomocą dźwigu, to maksymalne dopuszczalne obciążenie wynikające ze stateczności i wytrzymałości musi być w wyraźnie widoczny sposób umieszczone na tablicy na pokładzie i na stanowiskach sterowniczych. Jeżeli udźwig można zwiększyć poprzez przyłączenie dodatkowych konstrukcji pływających, należy podać te wartości z dodatkowymi konstrukcjami pływającymi oraz bez nich.

Artykuł 22.04

Pozostały prześwit bezpieczny

Dla celów niniejszego rozdziału, w drodze odstępstwa od art. 1.01 niniejszego załącznika, pozostały prześwit bezpieczny to najmniejsza pionowa odległość między lustrem wody a najniższym punktem, powyżej którego urządzenie pływające przestaje być wodoszczelne, uwzględniając przegłębienie i przechył, wynikające z momentów, o których mowa w art. 22.07 ust. 4-9.
Zgodnie z art. 22.07 ust. 1 wystarczy, gdy pozostały prześwit bezpieczny dla otworów strugoszczelnych i odpornych na działanie warunków atmosferycznych wynosi 300 mm.
Pozostały prześwit bezpieczny dla otworów, które nie są strugoszczelne ani odporne na warunki atmosferyczne, musi wynosić co najmniej 400 mm.

Artykuł 22.05

Pozostała wolna burta

Dla celów niniejszego rozdziału, w drodze odstępstwa od art. 1.01 niniejszego załącznika, pozostała wolna burta to najmniejsza pionowa odległość między lustrem wody a krawędzią pokładu, uwzględniając przegłębienie i przechył, wynikające z momentów, o których mowa w art. 22.07 ust. 4-9.
Zgodnie z art. 22.07 ust. 1, wystarczy, gdy pozostała wolna burta wynosi 300 mm.
Możliwe jest zmniejszenie pozostałej wolnej burty, jeśli spełniony jest art. 22.08.
Jeżeli istnieje wyraźna różnica między kształtem scalonych materiałów pływających a pontonu, jak w przypadku cylindrycznych scalonych materiałów pływających lub scalonych materiałów pływających, której przekrój wykazuje więcej niż cztery boki, organ inspekcyjny może żądać lub zatwierdzić pozostałą wolną burtę, która nie spełnia przepisów ust. 2. Dotyczy to także urządzenia pływającego zawierającego kilka konstrukcji pływających.

Artykuł 22.06

Próba przechyłu

Dowód stateczności, zgodnie z art. 22.07 i 22.08, jest przeprowadzany na podstawie odpowiednio przeprowadzonej próby przechyłu.
Jeśli podczas próby przechyłu niemożliwe jest uzyskanie właściwego kąta przechyłu lub jeśli przeprowadzenie próby przechyłu jest niemożliwe z powodu trudności technicznych, zastępczo można dokonać obliczenia masy i środka ciężkości statku. Wynik obliczenia masy jest sprawdzany za pomocą pomiarów zanurzenia, przy czym różnica nie może przekraczać ± 5 %.

Artykuł 22.07

Dowód stateczności

Należy stwierdzić, czy przy obciążeniach występujących podczas pracy i podróży zapewniony jest wystarczający pozostały prześwit bezpieczny i wystarczająca pozostała wolna burta. Suma kątów przechyłu i przegłębienia nie może przy tym przekroczyć 10°, a dno konstrukcji wodnej nie może się wynurzać.
Dowód stateczności zawiera następujące dane i dokumenty:
1. rysunki skalowane pływaków i urządzeń roboczych oraz szczegółowe dane wymagane do dowodu stateczności, takie jak objętości zbiorników, otwory umożliwiające dostęp do wnętrza statku;
2. dane lub krzywe hydrostatyczne;
3. krzywe ramion prostujących dla zapewnienia stateczności statycznej, jeśli wymagane zgodnie z ust. 5 lub art. 22.08;
4. opis warunków pracy wraz z odpowiednimi danymi na temat masy i środka ciężkości, w tym danymi dotyczącymi statku bez załadunku i podczas transportu;
5. obliczenia momentu przechylającego, przegłębiającego i prostującego, wraz z danymi dotyczącymi występujących kątów przechyłu i przegłębienia oraz pozostałego prześwitu bezpiecznego i pozostałej wolnej burty;
6. zestawienie wyników obliczeń z wyszczególnieniem ograniczeń pracy i załadunku.
Dowód stateczności jest oparty na co najmniej następujących hipotetycznych załadunkach:
1. gęstość urobku dla pogłębiarki:
  piasek i żwir: 1,5 t/m3,
  bardzo mokry piasek: 2,0 t/m3,
  ziemia średnio: 1,8 t/m3,
  mieszanina piasku i wody w rurociągach: 1,3 t/m3;
2. w przypadku pogłębiarek chwytakowych wartości podane w lit. a) są zwiększone o 15 %;
3. w przypadku pogłębiarek hydraulicznych — na maksymalnej sile posuwu.
Test stateczności uwzględnia następujące momenty wynikające z:
1. załadunku;
2. asymetrycznej konstrukcji;
3. naporu wiatru;
4. ruchu obrotowego w przypadku urządzeń z własnym napędem mechanicznym;
5. przeciwnego prądu, o ile wymagane;
6. balastu i zapasów;
7. obciążenia pokładu i, w odpowiednich przypadkach, ładunku;
8. swobodnej powierzchni cieczy;
9. sił bezwładności;
10. pozostałych urządzeń mechanicznych.
  Należy dodać momenty, które mogą działać w tym samym czasie.
Moment wynikający z naporu wiatru oblicza się zgodnie z następującym wzorem:
- MW=c x PW x AW x (lW = T/2)
  gdzie:
  c = współczynnik oporu zależny od kształtu
  Dla szkieletu konstrukcji c = 1,2 a dla dźwigara pełnościennego c = 1,6. Obydwie wielkości uwzględniają wpływ podmuchów wiatru.
  Jako powierzchnię podlegającą działaniu wiatru uznaje się powierzchnię wyznaczoną przez linię obrysu szkieletu konstrukcji.
  PW = określony napór wiatru, przyjmuje się jednolitą wartość 0,25 kN/m2;
  AW = powierzchnia burty statku powyżej wodnicy zgodnie z rozpatrywanym stanem załadowania w [m²];
  lW = odległość środka ciężkości powierzchni burty

Artykuł 22.08

Dowody stateczności w przypadku zmniejszonej pozostałej wolnej burty

Jeśli stosowana jest zmniejszona pozostała wolna burta, zgodnie z art. 22.05 ust. 3, należy dla wszystkich warunków działania dowieść, że:

po korekcie dla swobodnych powierzchni cieczy wysokość metacentryczna wynosi co najmniej 0,15 m;
dla wartości przechyłów pomiędzy 0° i 30° ramię prostujące wynosi co najmniej

h = 0,30 – 0,28 x φn [m]

φn to wartość kąta przechyłu, od której krzywa ramion prostujących przyjmuje wartości ujemne (zakres stateczności). Nie powinna być ona mniejsza niż 20° lub 0,35 rad; we wzorze stosuje się wartości co najwyżej 30° lub 0,52 rad, gdzie jednostką φn jest radian (rad) (1° = 0,01745 rad);

suma kątów przechyłu i przegłębienia nie przekracza 10°;
istnieje pozostały prześwit bezpieczny, zgodnie z art. 22.04;
istnieje pozostała wolna burta długości co najmniej 0,05 m;
dla wartości przechyłów pomiędzy 0° i 30° istnieje pozostałe ramię o długości co najmniej

h = 0,20 – 0,23 x φn [m]

φn to wartość kąta przechyłu, od którego krzywa ramion prostujących przyjmuje wartości ujemne; we wzorze stosuje się wartości co najwyżej 30° lub 0,52 rad

Pozostałe ramię prostujące to maksymalna różnica między krzywą ramienia prostującego i krzywą przechyłu dla przechyłu o wartości między 0° i 30°. Jeśli otwór prowadzący do wnętrza statku znajduje się pod wodą przy kącie przechyłu mniejszym od kąta przechyłu przy maksymalnej różnicy, jako ten kąt przechyłu traktuje się wymagane pozostałe ramię.

Artykuł 22.09

Oznakowanie i wskaźniki zanurzenia

Oznakowanie i wskaźniki zanurzenia powinny być przymocowane zgodnie z, odpowiednio, art. 4.04 i 4.06.

Artykuł 22.10

Urządzenia pływające bez dowodu stateczności

Można nie stosować przepisów art. 22.04–22.08 dla urządzeń pływających:
1. których urządzenie robocze nie może w żaden sposób zmienić ich przechyłu lub przegłębienia, i
2. w przypadku których można wykluczyć przesunięcie środka ciężkości.
Jednakże,
1. przy maksymalnym obciążeniu prześwit bezpieczny powinien wynosić 300 mm, a wolna burta 150 mm; i
2. dla otworów, które nie są strugoszczelne ani odporne na działanie warunków atmosferycznych, prześwit bezpieczny powinien wynosić 500 mm.

Dokument utworzony 8 grudnia 2021
Autor dokumentu Igor Szyjan
Ostatnia modyfikacja 9 grudnia 2021
Autor modyfikacji Igor Szyjan