Pomoce nawigacyjne

Mapa morska jest odwzorowaniem na płaszczyźnie obszarów mórz lub innych akwenów wodnych wraz z przyległymi wybrzeżami, wykonanym w odpowiedniej skali i układzie kartograficznym.
Jest ona opracowaniem przedstawiającym wyniki badań z zakresu różnych dziedzin naukowych: geodezji, kartografii, topografii, geologii, geofizyki, oceanografii, hydrografii itp.
Mapy takie powstają między innymi w Oddziale Kartografii Morskiej Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej.
Mapy morskie podobnie jak mapy lądowe zawierają dużą ilość informacji. Przedstawiają one zarówno obiekty topograficzne jak i typowo morskie bądź śródlądowe przy pomocy znormalizowanych znaków.
Zawierają informacje najistotniejsze dla żeglarza z punktu widzenia jego bezpieczeństwa oraz dla innych użytkowników morza.
Dlatego też swym wyglądem nie przypominają znanych powszechnie wydawnictw mapowych, związanych zwykle z elementami lądowymi.
Zasadniczymi informacjami przedstawionymi na morskiej mapie nawigacyjnej są: pomierzone głębokości, linie równych głębokości nazywane izobatami, obiekty nawigacyjne oraz inne, informujące o niebezpieczeństwie z punktu widzenia nawigacji, a także elementy geograficzne, przyrodnicze czy ekonomiczno – administracyjne.
Na mapy morskie wnoszona jest siatka kartograficzna w postaci południków i równoleżników, będąca źródłem informacji o położeniu względem ogólnoświatowej elipsoidy odniesienia WGS–84, w kartograficznym odwzorowaniu Merkatora, stosowanym tradycyjnie na tego typu mapach.
Głębokości i wysokości podawane są w metrach i odniesione są do średniego poziomu morza w dowiązaniu do poziomu odniesienia Kronsztadt.