Wciągarki łodziowe

Przedmiotem są ogólne wymagania i badania dotyczące wciągarek łodziowych ręcznych przeznaczonych do opuszczania i podnoszenia łodzi stosowanych na statkach śródlądowych.

Określenia

wciągarka łodziowa ręczna — urządzenie do grawitacyjnego opuszczenia łodzi na wodę i jej podnoszenia na pokład za pomocą korby.
uciąg wciągarki — maksymalna siła w linie nabiegającej na bęben wciągarki wywołana zespołem napędowym.
wciągarka prawa — wciągarka, w której korba napędowa znajduje się po prawej stronie w stosunku do obserwatora znajdującego się po przeciwnej stronie zamocowania.
wciągarka lewa — wciągarka, w której korba napędowa usytuowana jest po lewej stronie w stosunku do obserwatora znajdującego się po przeciwnej stronie zamocowania.

Podział i oznaczenie

Odmiany

W zależności od usytuowania korby, rozróżnia się dwie odmiany wciągarek:
lewa — L
prawa — P

Przykład oznaczenia

Przykład oznaczenia wciągarki łodziowej ręcznej o uciągu 5 kN, odmiany P

WCIĄGARKA ŁODZIOWA RĘCZNA 5P PN-W-47043:1996

Wymagania

Wymagania konstrukcyjne

Hamulec.

Wciągarka łodziowa powinna mieć dwa hamulce:

• hamulec samoczynny — ograniczający prędkość opuszczania łodzi z wyposażeniem do wartości 12-25 m/min.
• hamulec ręczny — umożliwiający zwalnianie zawieszonej i zatrzymywanie opuszczanej łodzi w dowolnym położeniu bez wywierania ciągłego nacisku na korbę.

Ogranicznik ruchu wstecznego. Wciągarka powinna mieć ogranicznik ruchu wstecznego uniemożliwiający samoczynne opuszczanie się łodzi w momencie gdy ustało podnoszenie, a łódź znajduje się w dolnym położeniu.

Zabezpieczenie korby. Konstrukcja wciągarki powinna umożliwiać zablokowanie korby przed niezamierzonym ruchem w czasie zatrzymania obciążonej wciągarki.

Bęben linowy. Krawędzie obrzeży bębna linowego przy nawiniętej maksymalnej długości liny powinny wystawać ponad górną warstwę nie mniej niż 2,5 średnicy liny. Mocowanie liny na bębnie powinno przenieść obciążenie 1,25 uciągu przy nawiniętych na bębnie trzech zwojach liny.
Średnica bębna powinna być nie mniejsza niż 12–krotna średnica liny przewidzianej dla danej wciągarki.

Obudowa wciągarki powinna zabezpieczać przekładnie przed wpływami atmosferycznymi i zanieczyszczeniami.

Materiały

Wszystkie części przewidziane w dokumentacji technicznej jako główne, powinny być wykonane z materiałów o własnościach wytrzymałościowych nie gorszych niż podane w dokumentacji i mieć atesty.

Wykonanie i montaż

Wykonanie i montaż wciągarki powinien być zgodny z dokumentacją techniczną, zęby przekładni obrabiane, powierzchnie bębna linowego gładkie, montaż powinien zapewniać działanie mechanizmów bez zacięć i zahamowań.

Zabezpieczenie przed korozją

Powierzchnie obrabiane współpracujące ze sobą powinny być pokryte smarem maszynowym 2 wg PN-C-96130:1968 (PN-68/C-96130), pozostałe — malowane farbą gruntową przeciwrdzewną, po uprzednim przygotowaniu powierzchni do nakładania powłok wg PN-H-97050:1970 (PN-70/H-97050) i PN-H-97051:1970 (PN-70/H-97051).

Cechowanie

Na obudowie wciągarki, w widocznym miejscu należy zamontować na stałe czytelną tabliczkę znamionową, zawierającą:

• znak lub nazwę wytwórcy,
• oznaczenie wciągarki,
• dopuszczalny uciąg wciągarki, w kN,
• numer fabryczny,
• rok produkcji,
• masę kompletnej wciągarki,
• znak odbioru.